адха́рквальнае, ‑ага, н.

Лякарства, якое спрыяе адхаркванню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхо́днае, ‑ага, н.

Тое, што і адыходнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

горнарабо́чы, ‑ага, м.

Рабочы горнай прамысловасці; гарняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзялі́мае, ‑ага, н.

Лік, які дзеляць; дзеліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зараджа́ючы, ‑ага, м.

Баец, які зараджае гармату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маха́льны, ‑ага, м.

Тое, што і махальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракажо́ны, ‑ага, м.

Чалавек, хворы на праказу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

така́йскае, ‑ага, н.

Тое, што і такай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цымля́нскае, ‑ага, н.

Сорт пеністага вінаграднага віна.

[Ад назвы станіцы Цымлянскай на Доне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хару́нжы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

1. Казацкі афіцэрскі чын, роўны падпаручніку, ужываецца і ў сучасных арміях некаторых краін, а таксама асоба, якая мае гэты чын.

2. Сцяганосец у войску (гіст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)