Бу́кацца ’біцца лбамі’ (Нас., Шат.). Гукапераймальнае. Параўн. бу́кіш, бу́кта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ванту́рыць ’быць авантурыстам’ (Нас.). Уласнабел. < авантурыць да авантура (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вызвыча́іць ’выйсці з ужытку’ (Нас., Гарэц.). Да звычай (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́лівкі ’памыі’ (Нас.). Да выліваць пры дапамозе суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́тэнька ’мамачка, цётухна’ (Нас.). З польск. mateńka ’матка’ (ласк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мок! — ’хуткае абмачэнне чаго-небудзь’ (Нас.). Да мокнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Моўча ’ціха’ (Нас., Растарг., ТС). З рус. молча ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

За́чы ’завочна’ (Нас.). З *за очи са сцягненнем галосных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Злэўдзіць ’украсці (іран.)’ (Юрч. Сін.). Гл. лэўдзіць ’красці’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Галадамі́ра, галадамі́рны ’той, хто мала есць’ (Нас.). Гл. галадамі́рыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)