абмярцве́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў адчувальнасць, зрабіўся нежывым (пра клеткі, тканкі, часткі цела).

Абмярцвелыя ногі.

2. перан. Нерухомы, застылы.

А. ад страху твар.

|| наз. абмярцве́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агу́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м. (спец.).

1. Сцягновая частка мясной тушы; азадак.

2. Скура з задняй часткі жывёліны.

3. Тое, што і камель.

|| прым. агу́зачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чляні́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., чле́ніцца; незак.

Дзяліцца на асобныя часткі, члены; расчляняцца.

Слова членіцца на корань і суфіксы.

|| зак. расчляні́цца, -чле́ніцца.

|| наз. члянéнне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпасава́цца, ‑суецца; зак.

Прыладзіцца адпаведна форме, памеру (пра дэталі, часткі); прыгнецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біфштэ́кс, ‑а, м.

Кавалак абсмажанай ялавічыны (з сярэдняй часткі хрыбта тушы).

[Англ. beefsteaks (мн.).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзінтэгра́цыя, ‑і, ж.

Распадзенне, расчляненне цэлага на састаўныя часткі; проціл. інтэграцыя.

[Ад фр. dés — ад‑, раз- і лац. integer — суцэльны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грудзі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Мяса з грудной часткі тушы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звары́цца сов., в разн. знач. свари́ться;

суп ~ры́ўся — суп свари́лся;

металі́чныя ча́сткі мо́цна ~ры́ліся — металли́ческие ча́сти кре́пко свари́лись

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазіты́ў, -ты́ва, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м. (спец.).

Здымак з негатыва, што дае адлюстраванне, светлыя і цёмныя часткі або колеры якога адпавядаюць іх размеркаванню ў рэчаіснасці.

|| прым. пазіты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перары́ў, -ры́ву, мн. -ры́вы, -ры́ваў, м.

1. Разрыў чаго-н. на часткі, а таксама месца разрыву.

П. провада.

2. Тое, што і перапынак.

Гаварыць з перарывамі.

П. у стажы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)