бязры́б’е, ‑я, н.

Адсутнасць або недахоп рыбы. На бязрыб’і і рак — рыба. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ез, ‑а, м.

Уст. Плеценая перагародка папярок ракі для затрымання і лоўлі рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жэ́рліца, ‑ы, ж.

Рыбалоўная снасць для лоўлі драпежнай рыбы на жыўца. Паставіць жэрліцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыбапад’ёмны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для праходу рыбы праз плаціну. Рыбапад’ёмны механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыба́цтва, ‑а, н.

Лоўля рыбы, занятак рыбака. Андрэй і Янка захапіліся рыбацтвам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салі́льня, ‑і, ж.

Прадпрыемства, дзе робіцца засолка чаго‑н. (рыбы. ікры і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драпе́жніцтва, -а, н.

1. Спосаб існавання драпежных жывёл.

Ваўкі жывуць драпежніцтвам.

2. перан. Характар дзеянняў, уласцівых драпежніку (у 2 і 3 знач.).

3. перан. Шкодніцкае вядзенне гаспадаркі; браканьерства.

Лясное д.

Д. ў лоўлі рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навя́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., чаго.

Прыгатаваць шляхам вялення ў нейкай колькасці. Навяліць рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балы́к, ‑у, м.

Прасоленая і правяленая або правэнджаная спінная частка чырвонай рыбы. Асятровы балык.

[Ад цюрк. балык — рыба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зімава́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, у якім зімуе рыба; прызначаны для зімавання рыбы. Зімавальная сажалка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)