рышту́нак, -нку, м., зб.

Набор, сукупнасць прыстасаванняў неабходных для якога-н. занятку, для якой-н. работы.

Рыбацкі р.

Паходны р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сачыне́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Від пісьмовай (пераважна школьнай) работы, якая ўяўляе сабой выкладанне сваіх думак на зададзеную тэму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ска́льны, -ая, -ае.

Камяністы, які складаецца з каменных горных парод (спец.), які робіцца ў камяністым грунце.

С. грунт.

Скальныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няшма́т, прысл., у знач. вык.

Не вельмі многа.

Н. ты напрацаваў тут без мяне.

На такой гаспадарцы зімой работы н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палацёрны, -ая, -ае.

1. гл. палацёр.

2. Які мае адносіны да працы палацёра, да націрання падлогі.

Палацёрныя работы.

Палацёрная шчотка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таксо́метр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Механічны лічыльнік у таксі для ўліку яго работы і паказання кошту аплаты за праезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Валы́ндацца ’хадзіць без работы’ (Арх. Бяльк.). Гл. валанда.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

будаўні́чы строи́тельный; (о лесоматериале — ещё) строево́й;

~чыя матэрыя́лы — строи́тельные материа́лы;

б. сезо́н — строи́тельный сезо́н;

~чыя рабо́ты — строи́тельные рабо́ты;

б. лес — строи́тельный (строево́й) лес

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наме́ціць в разн. знач. наме́тить; (поставить метку — ещё) поме́тить;

н. кандыдату́ру — наме́тить кандидату́ру;

н. план рабо́ты — наме́тить план рабо́ты;

н. бярвёны — поме́тить брёвна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Руко́паш ’уручную’, руко́пашны ’ручной работы, самаробны’ (ТС). Гл. рукапашны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)