нясу́часць, ‑і, ж.

Здольнасць (птушак) несці яйцы. Куры высокай нясучасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

птушкаадко́рмачны, ‑ая, ‑ае.

Створаны, прыстасаваны для адкорму птушак. Птушкаадкормачны пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

птушкало́ў, ‑лова, м.

Асоба, якая займаецца лоўляй птушак, пераважна пеўчых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агаласі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ло́сіцца; зак.

Напоўніцца якімі-н. моцнымі гукамі (пра паветра, прастору).

Лес агаласіўся спевам птушак.

Вуліца агаласілася плачам.

|| незак. агало́швацца, -аецца і агалаша́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуа́на, нескл., н.

Сухі памёт дзікіх птушак, які скарыстоўваецца на ўгнаенне.

[Ісп. guano.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́свіст, ‑у, М ‑сце, м.

Гук свісту. Высвісты флейты. Высвісты птушак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крумкачо́выя, ‑ых.

Сямейства птушак, да якога адносяцца крумкач, варона і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незмаўка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не змаўкае працяглы час. Незмаўкальны спеў птушак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяўбці́ся, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -бе́цца; дзёўбся, дзяўбла́ся, -ло́ся; незак.

1. Мець звычку біцца дзюбай (пра птушак; разм.).

Гэты певень дзяўбецца.

2. Дзяўбці адзін аднаго.

Два пеўні дзяўбуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уюрко́выя, ‑ых.

Сямейства птушак, да якога адносяцца ўюрок, канаплянка, шчыгол і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)