Verbum

звы́чны, -ая, -ае.

1. Добра знаёмы, прывычны.

З. занятак.

2. Тое, што і звыклы (у 2 знач.).

|| наз. звы́чнасць, -і, ж.

зія́нне, -я, н.

У мовазнаўстве: збег двух ці больш галосных у слове або на стыку двух слоў, напр.: аэраплан, добра адпачыць.

атлеты́зм, -у, м.

1. Добра развітыя фізічныя якасці спартсмена, моцны і прыгожы склад цела.

2. Тое, што і культурызм.

Займацца атлетызмам.

без’язы́кі, -ая, -ае.

1. Які не валодае мовай, нямы.

2. перан. Які не ўмее добра, свабодна гаварыць.

|| наз. без’язы́касць, -і, ж.

урадзі́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., уро́дзіць; зак.

Даць ураджай, плады.

Жыта добра ўрадзіла.

Не ўрадзіў мак — перабудзем і так.

фотагені́чны, -ая, -ае.

Які мае выразныя рысы, што добра перадаюцца на фотаздымку ці на экране.

Ф. выгляд.

|| наз. фотагені́чнасць, -і, ж.

право́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

1. гл. правесці.

2. што. Быць правадніком² (у 1 знач.) чаго-н.

Метал добра праводзіць электрычнасць.

прапячы́ся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пячэ́цца, -пяку́цца; -пёкся, -пякла́ся, -ло́ся; зак.

Поўнасцю спячыся.

Пірог добра прапёкся.

|| незак. прапяка́цца, -а́ецца.

расспява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. Пачаўшы пець, захапіцца спевамі.

Сын расспяваўся.

2. Крыху паспяваўшы, пачаць спяваць добра.

Р. перад канцэртам.