прыжму́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Зморшчыўшы, сціснуўшы павекі, прыкрыць, прыплюшчыць (вочы, вока). Прыжмурыўшы вока, Міколка ўглядаецца ў далёкую грушу. Лынькоў. — Выбачайце, што патурбавала, — прыжмурыла вочы ад электрычнага святла Кацярына. Пальчэўскі. Дзед прыжмурыў вочы, і скупая ўсмешка прабегла па яго твары. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вакаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца, вызначаецца на вока, без прылад. Вакамерная здымка. Вакамерны спосаб вызначэння адлегласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кан’юнкты́ва, ‑ы, ж.

Слізістая абалонка вока, якая пакрывае ўнутраную паверхню павек і пярэднюю частку вочнага яблыка.

[Ад лац. conjunctivus — злучальны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́ліх, ‑а, м.

Вялікая, звычайна высокая чарка. П’ю за першага сына Келіх поўны, як вока. Бялевіч.

[Ням. Kelch.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сажму́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Прыжмурыць вочы. Крушынскі хацеў сажмурыць .. [пагранічнікам] вока ў знак сяброўства. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́чнік ’урач-акуліст’ (БРС), «вочны сведка» (Нас.). Да вока, вочы. У першым значэнні калька рус. глазник.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́чка, -а, мн. -і, -чак, н.

1. гл. вока.

2. Невялікая круглая адтуліна ў якім-н. прадмеце.

Дзвярное в.

3. Пупышка, зрэзаная з дрэва для прышчэпкі.

4. Зародак парастка на бульбяным клубні.

5. Значок на ігральнай карце.

6. Пятля ў вязанні.

Спусціла в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перыферы́я, -і, ж.

1. Аддаленая ад цэнтра мясцовасць, а таксама мясцовыя ўстановы, арганізацыі ў адрозненне ад цэнтральных.

Працаваць на перыферыі.

2. Частка чаго-н., аддаленая ад цэнтра (спец.).

П. сятчаткі вока.

|| прым. перыферы́йны, -ая, -ае і перыферы́чны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вілавокі. У тэксце: «…І месяц вілавокі, нібы здань…» (КТС, Ю. Гаўрук). Відавочна, да вілы і вока (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дальтані́зм, ‑у, м.

Недахоп зроку, які заключаецца ў няздольнасці вока адрозніваць некаторыя колеры (часцей зялёны і чырвоны).

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)