Verbum

аслу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

1. Недачуць, не разабраць, што сказана.

Ці не аслухаўся я?

2. Уважліва ўслухацца.

Чалавек аслухаўся і перастаў баяцца.

|| незак. аслу́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

абыя́кавы, -ая, -ае.

Які не выяўляе ніякай цікавасці да каго-, чаго-н., безуважны, раўнадушны да ўсяго.

А. да людзей чалавек.

Абыякавыя адносіны да працы.

|| наз. абыя́кавасць, -і, ж.

аднаго́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м., чый або з кім (разм.).

Чалавек аднаго года нараджэння з кім-н.; равеснік.

|| ж. аднаго́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

адэ́пт, -а, М -пце, мн. -ы, -аў, м.

1. (кніжн.). Чалавек, азнаёмлены з тайнамі якога-н. вучэння, секты.

2. перан. Заўзяты паслядоўнік, прыхільнік якога-н. вучэння.

А. анархізму.

акая́нны, -ая, -ае.

1. Пракляты, адхілены царквою, грахаводны, паганы.

2. Жорсткі, бесчалавечны, непрыемны.

А. чалавек.

Акаянная душа.

3. Ужыв. як лаянкавае, асуджальнае слова (разм.).

Адыдзіся ад мяне, акаянны!

альбіно́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, жывёла або расліна, у якіх адсутнічае нармальная пігментацыя.

|| ж. альбіно́ска, -і, ДМ -но́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. альбіно́савы, -ая, -ае.

уплы́ў, -ы́ву, мн. -ы́вы, -ы́ваў, м.

1. Уздзеянне на каго-, што-н.

Рабіць у. на чытачоў.

Пад чужым уплывам.

Дабратворны ў.

2. Аўтарытэт, улада.

Чалавек з вялікім уплывам.

усёзна́йка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -найцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -на́ек (разм., іран.).

Чалавек, які самаўпэўнена думае, што ён усё ведае.

франт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які любіць модна апранацца; моднік.

|| ж. франці́ха, -і, ДМ -цісе, мн. -і, -ціх (разм.).

|| прым. франтаўскі́, -а́я, -о́е.

фурма́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў і фу́рман, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які кіруе коньмі ў запрэжанай павозцы; вазак.

|| прым. фурма́нскі, -ая, -ае і фу́рманскі, -ая, -ае.