Verbum

псіхапа́тыя, -і, ж. (спец.).

Паталагічны стан псіхічнай дзейнасці чалавека, звычайна спадчыннага паходжання.

|| прым. псіхапаты́чны, -ая, -ае.

жу́дасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Трывожнае пачуццё страху, адчуванне бяды; жах.

Ж. напала на чалавека.

аквала́нг, -а, мн. -і, -аў, м.

Апарат для дыхання чалавека пад вадою.

|| прым. аквала́нгавы, -ая, -ае.

кра́сіць, кра́шу, кра́сіш, кра́сіць; незак. (разм.).

Рабіць прыгожым, упрыгожваць.

Ёлку красяць гірлянды.

Хвароба не красіць чалавека.

сляпе́нь, -пня́, мн. -пні́, -пнёў, м.

Двухкрылае насякомае сямейства крывасмокаў, якое жывіцца кроўю жывёлы і чалавека.

уніжэ́нне, -я, н.

1. гл. унізіць.

2. Тое, што прыніжае, зневажае чалавека, яго годнасць.

Цярпець у.

хвасце́ц, -стца́, мн. -стцы́, -стцо́ў, м.

Ніжняя частка пазваночніка чалавека.

|| прым. хвастцо́вы, -ая, -ае.

Х. пазванок.

хірама́нтыя, -і, ж.

Прадказанне будучага і вызначэнне характару чалавека па лініях і бугарках на далонях рук.

яснаба́чанне, -я, н. (кніжн.).

Незвычайная здольнасць прадбачыць, распазнаваць будучае і з’явы, якія недаступны ўспрыманню звычайнага чалавека.

нелега́л, -а, мн. -ы, -аў (разм.).

Пра чалавека, які вядзе нелегальны лад жыцця або займаецца нелегальнай дзейнасцю.