дэрматало́гія, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае хваробы скуры.

[Ад грэч. derma, dermatos — скура і 1logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кажамя́ка, ‑і, м.

Уст. Майстар, які вырабляе сырамятныя скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казло́вы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены са скуры казла. Казловыя боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скурае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук, шкоднік скуры, футраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цісне́нне, -я, н.

1. Выцісканне на чым-н. (скуры, метале і пад.) рэльефных узораў, адбіткаў.

2. Рэльефны адбітак, узор, атрыманы такім спосабам.

Шпалеры з залатым цісненнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скура́т, -а́, М -раце́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Кавалак, абрэзак скуры.

◊

Круціцца як скурат на агні (разм.) — выкручвацца, каб давесці сваю невінаватасць у чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рант, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Вузкая палоска скуры па краях абутку, да якой прышываюцца адначасова падэшва і верх абутку.

|| прым. ра́нтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ласьён, ‑у, м.

Касметычны гігіенічны сродак для догляду скуры твару.

[Фр. lotion ад лац. lotio — мыццё.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіфілі́ды, ‑аў; адз. няма.

Сіфілітычны сын на слізістай абалонцы, скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

унутрыску́рны, ‑ая, ‑ае.

Які ўводзіцца ўнутр скуры. Унутрыскурнае ўвядзенне вакцыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)