прыго́н², -у, м.

1. Грамадскі лад, заснаваны на прыгонным праве; прыгонніцтва.

Часы прыгону.

2. Дармавая прымусовая праца сялян на памешчыка ў часы прыгоннага права; паншчына.

Адбываць п.

|| прым. прыго́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

да́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

У шашачнай гульні: шашка, якая дайшла да апошняга рада клетак праціўніка і набыла права рухацца на любую колькасць клетак.

Прайсці ў дамкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лі́цер, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Дакумент на права бясплатнага або льготнага праезду па чыгунцы ці іншых шляхах зносін (звычайна мае спецыяльнае літарнае абазначэнне).

|| прым. лі́церны, -ая, -ае.

Л. білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспатэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае патэнту, пасведчання на права гандлю. Беспатэнтны гандаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бю́ргерскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да бюргера. Бюргерскае саслоўе. Бюргерскае права.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ануля́цыя, ‑і, ж.

Прызнанне несапраўдным (якога‑н. акта, дагавору, права і пад.); скасаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звычаёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да звычаю, звязаны са звычаямі. Звычаёвае права.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манапо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да манаполіі (у 1 знач.). Манапольнае права.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гайду́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.).

1. Слуга, выязны лакей часоў прыгоннага права.

Панскі г.

2. Паўстанец-партызан на Балканах і ў Венгрыі ў эпоху турэцкага ўладарніцтва.

|| прым. гайду́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзекабры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Удзельнік рускага дваранскага рэвалюцыйнага руху супраць царскай улады і прыгоннага права, які выліўся ўзброеным паўстаннем 14 снежня 1825 г.

|| прым. дзекабры́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)