баклажа́н, ‑а, м.

1. Паўднёвая аднагадовая агародная расліна сямейства паслёнавых.

2. Мясісты плод гэтай расліны сіняга або фіялетавага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

джаната́н, ‑у, м.

1. Сорт зімовай яблыні паўночна-амерыканскага паходжання.

2. Плод гэтай яблыні — яблык чырванаватага або чырвонага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плю́ска, ‑і, ДМ плюсцы; Р мн. ‑сак; ж.

Утварэнне з лісцяў, якое абкружае аснову плода або ўвесь плод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смачне́ць, ‑ее; незак.

Рабіцца, станавіцца больш смачным. [Садавод:] — Плод .. [грушы] мог ляжаць усю зіму і не псаваўся, а ўсё смачнеў. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фейхо́а,

1. Кустовая вечназялёная расліна сямейства міртавых.

2. Плод гэтай расліны з моцным пахам, які напамінае пах суніц, ананаса.

[Ісп. Feijoa.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пладзі́цца ’размнажацца’ (ТСБМ, Стан.). Да плод (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ма́кавіна ж.

1. разг. (плод мака) ма́ковка;

2. обл. (верхняя оконечность) маку́шка, ма́ковка, верху́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грушо́ўка, ‑і, ДМ ‑шоўцы, ж.

1. Сорт ранняй яблыні з салодкімі пладамі.

2. Плод гэтай яблыні.

3. Грушавая наліўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алыча́, ‑ы, ж.

1. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства ружакветных, род дробнай слівы.

2. зб. Плод гэтага дрэва. Варэнне з алычы.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

У батаніцы — плод некаторых раслін, які мае цвёрдую абалонку. Сямянка сланечніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)