белалі́сты, ‑ая, ‑ае.

Пра расліну, у якой лісце з белым адлівам. Белалістая таполя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зжо́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Зжаўцець, пажаўцець. Зжоўкла лісце на дрэвах ад спёкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разналі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае лісце рознай формы, выгляду. Разналістае чарналессе. Разналістыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́павы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэпы. Рэпавае лісце. // Прыгатаваны з рэпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрэ́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хрэну. Хрэнавае лісце. // Прыгатаваны з хрэну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гіц ’лісце і сцяблы рознай агародніны’. Гл. гіча́н.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Павады́ ’сцяблы і лісце агуркоў’ (БДА, 863). Гл. повад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паадмята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адмесці ўбок усё, многае. Паадмятаць лісце ад парога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашаве́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Час ад часу, злёгку шавяліцца. Лісце на дрэвах пашавельвалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лускападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны па луску, у выглядзе лускі (у 1 знач.). Лускападобнае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)