аўтапае́нне, ‑я, н.

Паенне жывёлы з аўтапаілак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кормавытво́рчасць, ‑і, ж.

Вытворчасць кармоў для жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае жывёльны свет.

|| прым. заалагі́чны, -ая, -ае.

З. парк (месца, дзе ўтрымліваюцца для паказу жывёлы). З. атлас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заго́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паласа, участак ворнай зямлі, поля.

Узараць з.

2. Агароджанае пад адкрытым небам месца для жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здыхата́, -ы́, ДМ -хаце́, ж. (разм.).

1. Павальная гібель жывёлы ў час эпідэміі.

2. Тое, што і здыхляціна (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

матылі́ца, -ы, ж.

1. мн. -ы, -лі́ц. Тое, што і матылёк.

2. Хвароба хатняй жывёлы, часцей авечак, коз, выкліканая лічынкамі стужачных глістоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́йбішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

1. Часовае паселішча качэўнікаў.

2. Месца адпачынку жывёлы на пашы.

|| прым. сто́йбішчавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагу́л, -лу м., с.-х. нагу́л;

н. і адко́рм жывёлы — нагу́л и отко́рм скота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпа́с, ‑у, м.

Адкорм, адгул жывёлы на пашы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухро́гі, ‑ая, ‑ае.

З двума рагамі. Двухрогія жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)