содрога́ние ср. уздры́г, -гу м., дры́жыкі, -каў ед. нет;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хо́минг спец. хо́мінг, -гу м.;
инсти́нкт хо́минга інсты́нкт хо́мінгу.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́слуга ж. вы́слуга;
за ~гу гадо́ў — за вы́слугу лет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ночле́г начле́г, -гу м.;
останови́ться на ночле́г спыні́цца на начле́г;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
проціва́га ж., тех., перен. противове́с м.;
у ~гу — в противове́с
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рата́нг, -га; (о древесине и собир.) -гу м., бот. рота́нг
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сатня́га ж., разг. сотня́га;
пазы́чыць ~гу — взять (дать) взаймы́ сотня́гу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прабе́г, -гу м., в разн. знач. пробе́г;
лы́жны п. — лы́жный пробе́г;
цеплаво́з знахо́дзіўся ў ~гу дво́е су́так — теплово́з находи́лся в пробе́ге дво́е су́ток
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
распра́віць, ‑праўлю, ‑правіш, ‑правіць; зак., што.
1. Разгладзіць, зрабіць роўным. Нічыпар паклаў пачак на стол, акуратна расправіў кожную паперку. Асіпенка. [Анісся], дрыготкімі пальцамі расправіла выцерты шоўк. Лынькоў. // Размясціць правільна. Расправіць складкі.
2. Напружыўшы мышцы, выпрастаць, выцягнуць (часткі цела). Пан узяў рог пакручасты, Пазалочаны, блішчасты, Важна выставіў нагу, Галаву крыху адкінуў Ды расправіў грудзі, спіну І ў ражок той — тру-гу-гу. Колас. [Рыбак] скінуў з карка авечку, паклаў на яе бок карабін і з палёгкай расправіў намуляныя плечы. Быкаў. // Падняўшы, выцягнуўшы, разгарнуць (рукі, крылы і пад.).
•••
Расправіць крылы (плечы) — праявіць усе свае сілы, здольнасці; дзейнічаць рашуча, смела, энергічна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Варсану́ць ’піхнуць, штурхануць’ (Янк. II, Бяльк., Арх. ГУ), варса́нуць ’штурхануць’ (Арх. ГУ). Бясспрэчна, адносіцца да варс́аць ’калоць, кідаць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)