немнагасло́ўны

1. немногосло́вный, кра́ткий;

н. адка́з — немногосло́вный (кра́ткий) отве́т;

2. (молчаливый) немногосло́вный, неразгово́рчивый;

н. чалаве́к — немногосло́вный (неразгово́рчивый) челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сфармірава́цца сов., в разн. знач. сформирова́ться;

полк ~ва́ўся — полк сформирова́лся;

цягні́к ~ва́ўся — по́езд сформирова́лся;

чалаве́к ~ва́ўся — челове́к сформирова́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

учэ́пісты прям., перен. це́пкий; ухва́тистый;

~тыя па́льцы — це́пкие (ухва́тистые) па́льцы;

у. чалаве́к — це́пкий челове́к;

~тыя во́чы — це́пкие глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бессаро́мнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто не падпарадкоўваецца правілам прыстойнасці; нясціплы, бессаромны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блы́танік, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які дрэнна ў чым‑н. разбіраецца, блытае факты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

богаадсту́пнік, ‑а, м.

Уст. Чалавек, які адмовіўся ад рэлігіі, ад веры ў бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гукаперайма́льнік, ‑а, м.

Чалавек, які дакладна перадае галасы жывёл, розныя шумы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высяле́нец, ‑нца, м.

Разм.

1. Чалавек, якога выселілі.

2. Тое, што і перасяленец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вегетарыя́нец, ‑нца, м.

Чалавек, які спажывае толькі раслінную і малочную ежу; прыхільнік вегетарыянства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вераадсту́пнік, ‑а, м.

Уст. Чалавек, які адрокся ад сваёй веры (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)