тэлу́р, ‑у, м.

Хімічны элемент, крохкі серабрыста-шэры метал.

[Ад лац. tellus, telluris — зямля.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадаро́д, -у, М -дзе, м.

Хімічны элемент, самы лёгкі газ, які ў злучэнні з кіслародам утварае ваду.

|| прым. вадаро́дны, -ая, -ае.

Вадародная бомба (разнавіднасць атамнай бомбы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вана́дый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, тугаплаўкі метал светла-шэрага колеру.

[Лац. Vanadium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алюмі́ній, ‑ю, м.

Хімічны элемент, лёгкі метал серабрыста-белага колеру.

[Ад лац. alumen, aluminis — галун.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́рый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, мяккі бліскучы метал белага колеру.

[Грэч. barys — цяжкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́лій, ‑ю, м.

Хімічны элемент, рэдкі метал серабрыста-белага колеру.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каагуля́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Хімічны рэактыў, які выклікае каагуляцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малібдэ́н, ‑у, м.

Хімічны элемент, серабрыста-шэры цвёрды тугаплаўкі метал.

[Ад грэч. molybdos — свінец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́рганец, ‑нцу, м.

Хімічны элемент, серабрыста-белы крохкі тугаплаўкі метал.

[Ням. Mangan(erz) ад н.-лац. manganum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мендзяле́вій, ‑ю, м.

Хімічны элемент з самым цяжкім атамным ядром.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)