бра́згацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Разм. Тое, што і бразгаць; стукацца. Бразгацца ў дзверы. □ [Лях:] — Садзіцеся на той канец, у нос. Тут я сам буду, — і ён пачаў бразгацца каля палка з ланцугом. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ві́лкі, ‑лак; адз. няма.
1. Доўгая палка з двума металічнымі паўкруглымі рагамі на канцы, пры дапамозе якой ставяць у печ і вымаюць з яе гаршкі, чыгункі і пад.
2. Тое, што і вілы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бато́г, батага, м.; мн. батагі, ‑оў.
Уст. Палка, якая даўней прымянялася для цялеснай кары. Лёс аднолькава нас адзначаў, Але Муж — не той, хто не знаў батагоў, А той, хто пад імі маўчаў. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ По́шыбень ’кій, палка’ (Ян.); рус. пск., цвяр. гюшиоалки ’прадмет (камень, палка), якімі можна ў каго-небудзь кінуць’. Ад по- і шыбаць ’кідаць, шпурляць’ (гл.). Пра суфікс гл. Сцяцко, Афікс. наз., 39.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фе́травы, ‑ая, ‑ае.
1. Зроблены з фетру. У зубах сенатара — нязменная цыгара, на галаве — чорны фетравы капялюш, у руках — сукаватая масіўная палка. Гамолка.
2. Звязаны з вырабам фетру або рэчаў з яго. Фетравая майстэрня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыско́лак ’гнуткая палка’ (Сл. ПЗБ). Гл. аско́лак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Павялён ’млён (палка ад жарон)’ (Сл. ПЗБ). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
була́ўка ж.
1. уда́рная па́лка (па́лочка) с набалда́шником;
2. бот. буто́н кувши́нки;
◊ вы́меняць кій на ~ку — променя́ть куку́шку на я́стреба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мацю́ка ’булавападобная палка’ (Клім.). З польск. maczuga ’дубіна’, ’булава’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сапсе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Зрабіцца старым, нікчэмным з выгляду. Палкана старасць даканала. Сагнуўся ён, падціснуў хвост, сапсеў, Аглух, як палка, палысеў. Корбан. // Выжыць з розуму. — Мо ты, стары, сапсеў, што пачынаеш патакаць? — абурана кажа.. [бабка Вера]. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)