дзівава́цца (з каго, чаго) несов., обл. диви́ться (кому, чему, на кого, что)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пару́піцца (аб кім, чым) сов. позабо́титься; пораде́ть (кому, чему, о ком, чём)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чый-нічы́й, род. чыйго́-нічыйго́ мест. неопр., м., разг. принадлежа́щий ко́е-кому́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сумава́ць несов.

1. скуча́ть; тоскова́ть; грусти́ть;

2. (па кім, чым, аб кім, чым) скуча́ть (по ком, чём, о ком, чём, по кому, чему), тоскова́ть (по ком, чём, о ком, чём, по кому, чему), грусти́ть (по ком, чём, о ком, чём, по кому, чему)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

параўно́ўваць (каго, што, з кім, чым) несов.

1. (сопоставлять) сра́внивать, равня́ть; см. параўна́ць 1;

2. прира́внивать (кого, что, к кому, чему), уподобля́ть (кого, что, кому, чему), равня́ть, сра́внивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыстасава́нне ср.

1. (да каго, чаго) приспособле́ние (к кому, чему), примене́ние (к кому, чему);

п. да но́вых умо́ў рабо́ты — приспособле́ние (примене́ние) к но́вым усло́виям рабо́ты;

2. (механизм) приспособле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхіну́цца сов.

1. (да каго, чаго) прижа́ться (к кому, чему), припа́сть (к кому, чему); (да чаго) прислони́ться (к чему);

2. (да каго) почу́вствовать расположе́ние (привя́занность) (к кому);

3. (да чаго) разг. дру́жно взя́ться (за что);

усе́ дру́жна ~ну́ліся да рабо́ты — все дру́жно взяли́сь за рабо́ту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вто́рить несов.

1. (кому, чему) паўтара́ць (каго, што); (поддакивать) падта́кваць (каму, чаму);

2. муз. турава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

противове́с м., прям., перен. проціва́га, -гі ж.;

в противове́с (кому, чему) у проціва́гу (каму, чаму).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прытулі́цца сов.

1. (да каго, чаго) прижа́ться (к кому, чему), прильну́ть (к кому, чему), прини́кнуть (к кому, чему), припа́сть (к кому, чему); прислони́ться (к чему);

дзяўчы́нка ~лі́лася да ма́ці — де́вочка прижа́лась (прильну́ла) к ма́тери;

п. да сцяны́ — прислони́ться к стене́;

2. прям., перен. приюти́ться;

ла́стаўка ~лі́лася пад страхо́й — ла́сточка приюти́лась под кры́шей;

ля ракі́ ~лася мале́нькая ха́тка — у реки́ приюти́лась ма́ленькая избу́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)