дада́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Тое, што прыбаўляецца да чаго-н.

Зрабіць дадаткі.

Д. да раздзела кнігі.

2. Тое, што прыкладаецца да якога-н. падпіснога выдання.

Часопіс з бясплатным дадаткам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тыражава́ць, -жу́ю, -жу́еш, -жу́е; -жу́й; -жава́ны; зак. і незак., што (спец.).

1. Устанавіць (устанаўліваць) тыраж кнігі, газеты і пад.

2. Рабіць неабходную колькасць копій (кінастужкі, пласцінкі і пад.).

|| наз. тыражава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадго́ртваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адгарнуць усё, многае. Паадгортваць зямлю. Паадгортваць старонкі кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павылу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Вылупіць усё, многае. Павылупліваць лісты з кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Адагнуты і прыгладжаны край адзення ці абутку.

Пінжак з шырокімі адваротамі.

2. Адваротны бок чаго-н. (кнігі, паштоўкі і пад.).

Подпіс на адвароце здымка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бібкале́ктар, ‑а, м.

Установа, якая атрымлівае і размяркоўвае паступіўшыя кнігі па падведамных арганізацыях; бібліятэчны калектар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Перагортваць, пераварочваць лісты (кнігі, сшытка і пад.). Гартаць часопіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глава́, ‑ы; мн. главы, глаў; ж.

Раздзел кнігі, артыкула, абазначаны нумарацыяй або загалоўкам. Главы рамана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зляпі́цца, злепіцца; зак.

Разм. Змацавацца, злучыцца (чым‑н. ліпкім, клейкім, мокрым); зліпнуцца. Лісты кнігі зляпіліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канто́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канторы, звязаны з ёй. Канторскія кнігі. Канторскі работнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)