Verbum

самазабо́йца, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -аў.

Той, хто пакончыў жыццё самазабойствам, самагубствам.

само́тны, -ая, -ае.

1. Які жыве ў адзіноце, адасоблена.

Самотнае жыццё.

2. Сумны, журботны.

Самотныя вочы.

|| наз. само́тнасць, -і, ж.

С. лягла на душу.

сяк-та́к, прысл.

1. 3 вялікай цяжкасцю, ледзь-ледзь.

Ён сяк-так пераплыў раку.

2. у знач. вык. Цярпіма.

Ну як жыццё? — Сяк-так.

ве́шацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

Канчаць жыццё самагубствам, павесіўшыся на пятлі, што зашморгваецца.

◊

Вешацца на шыю каму (разм.) — дамагацца ўзаемнасці.

|| зак. паве́сіцца, -ве́шуся, -ве́сішся, -ве́сіцца.

вірава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ру́е; незак.

Утвараць віры, круціць, бурліць.

Вада віруе ля камянёў.

Жыццё віруе вакол (перан.).

|| наз. вірава́нне, -я, н.

перапаку́таваць, -тую, -туеш, -туе; -туй; зак.

1. Зазнаць многа пакут.

Ён шмат перапакутаваў за жыццё.

2. Перажыўшы што-н., кончыць пакутаваць.

П. страту дарагога чалавека.

наперако́с, прысл.

1. Коса, не прама ў адносінах да чаго-н.

Дзверы павяло н.

2. перан. Не так, як трэба, як жадалася.

Жыццё пайшло н.

прадо́ўжыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыцца; зак.

Падоўжыцца, працягнуцца.

Яго жыццё прадоўжыцца ў дзецях і ўнуках.

|| незак. прадаўжа́цца, -а́ецца.

|| наз. прадаўжэ́нне, -я, н.

прыво́льны, -ая, -ае.

1. Свабодны, прасторны.

Прывольныя палі.

2. Пра ўмовы жыцця: вольны, нічым не абмежаваны.

Прывольнае жыццё.

Прывольна (прысл.) жывецца.

|| наз. прыво́льнасць, -і, ж.

ста́рыць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -рыць; незак., каго (што).

Рабіць старым, надаваць стары выгляд.

Дрэннае жыццё с.

Барада с. чалавека.

|| зак. саста́рыць, -рыць.