Verbum

паво́дзіны, -дзін.

Спосаб жыцця і дзеянняў.

Культурныя п.

П. вучняў.

Чалавек прыкладных паводзін.

Вывучаць п. жывёл.

|| прым. паво́дзінскі, -ая, -ае (спец.).

П. этыкет.

до́хлы, -ая, -ае.

1. Мёртвы (пра жывёл, насякомых).

Д. пацук.

Дохлыя мухі.

2. перан. Нядужы, хілы, хваравіты (разм.).

Нейкі ён на выгляд д.

брыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго (разм.).

Біць, удараць заднімі нагамі (пра капытных жывёл).

|| аднакр. брыкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

гадава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Месца для развядзення і вырошчвання раслін або жывёл.

Г. фруктовых дрэў.

|| прым. гадава́льніцкі, -ая, -ае.

Гадавальніцкая гаспадарка.

лёгкія, -іх, адз. лёгкае, -ага, н.

Орган дыхання ў чалавека і пазваночных жывёл, размешчаны ў грудной поласці.

Запаленне лёгкіх.

|| прым. лёгачны, -ая, -ае.

надко́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Злучальная тканка, якая пакрывае паверхню касцей у чалавека і пазваночных жывёл.

Запаленне надкосніцы.

|| прым. надко́снічны, -ая, -ае.

спарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., каго.

Пра жывёл: звесці для злучкі; злучыць.

|| незак. спаро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спарава́нне, -я, н.

чыстакро́ўны, -ая, -ае.

1. Чыстай, не змешанай пароды (пра жывёл).

Жарабец чыстакроўнай пароды.

2. Сапраўдны, праўдзівы (разм.).

Ч. арыстакрат.

|| наз. чыстакро́ўнасць, -і, ж.

шкурадзёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Рабочы бойні, які здзірае шкуры з забітых жывёл.

2. перан. Пра скнарлівага гандляра, спекулянта і пад.