ли́лия ліле́я, -ле́і ж.;

водяна́я ли́лия (кубышка) жо́ўты гарла́чык; (кувшинка) бе́лы гарла́чык.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руда-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) руды, з рудым адценнем, напр.: руда-жоўты, руда-чорны, руда-чырвоны;

2) руды, у спалучэнні з іншым, асобным колерам, напр.: руда-ружовы, руда-шэры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курасле́п, ‑у, м.

Род шматгадовых травяністых раслін сямейства казяльцовых; анемона. Жоўты кураслеп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

янта́р, -у́, м.

Скамянелая смала жоўтага колеру (звычайна празрыстая), якая ўжыв. для вырабу розных аздоб, дробных каштоўных вырабаў; бурштын.

Пярсцёнак з янтаром.

|| прым. янта́рны, -ая, -ае.

Янтарныя пацеркі (з янтару). Я. колер (залаціста-жоўты).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жаўтава́ты, ‑ая, ‑ае.

Злёгку жоўты. Неба ўсё яшчэ мела мутны, жаўтаваты колер. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воск, -у, м.

Мяккае пластычнае рэчыва, якое выпрацоўваюць пчолы для будовы сотаў.

Тапіць в.

Мяккі як в.

|| прым. васко́вы, -ая, -ае.

Васковая свечка.

В. твар (перан.: бледна-жоўты). Васковая спеласць зерня (фаза спеласці перад поўным паспяваннем).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бастр, ‑у, м.

Жоўты цукровы пясок нізкай якасці, які атрымліваецца пры пераварцы бурачнай патакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ксерафо́рм, ‑у, м.

Жоўты парашок, які выкарыстоўваецца ў прысыпках і мазях як антысептычны сродак.

[Ад грэч. xēros — сухі і лац. forma — выгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ёдафо́рм, ‑у, м.

Прэпарат еду — крышталічны жоўты парашок, які выкарыстоўваецца ў медыцыне як антысептычны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храма́ты, ‑аў; адз. храмат, ‑а, М ‑маце, м.

Солі хромавай кіслаты, афарбаваныя ў жоўты колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)