паме́шчыца, ‑ы, ж.

1. Жан. да памешчык.

2. Разм. Жонка памешчыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паса́дніца, ‑ы, ж.

Гіст.

1. Жан. да пасаднік.

2. Жонка пасадніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карале́ва, -ы, мн. -ы, -ле́ў, ж.

1. гл. кароль.

2. Жонка караля (у 1 знач.).

3. У шахматах: тое, што і ферзь (разм.).

4. перан., чаго. Пра жанчыну, якая вылучаецца як лепшая сярод іншых.

К. прыгажосці.

К. балю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лэ́дзі, нескл., ж.

1. У Англіі: жонка лорда, а таксама замужняя жанчына з арыстакратычнага асяроддзя.

2. Жанчына, якая вызначаецца бездакорнымі манерамі, вытанчаным густам, дасканалым знешнім выглядам і, як правіла, належыць да вышэйшых слаёў грамадства (разм.).

Яна — сапраўдная л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фабрыка́нціха, ‑і, ДМ ‑цісе, ж.

Разм. Жонка фабрыканта (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́тушка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Жонка свяшчэнніка, пападдзя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цётка / дзядзькава жонка: дзядзіна

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

маркграфі́ня, ‑і, ж.

Гіст. Тытул правіцельніцы маркграфства (у 1 знач.); жонка ці дачка маркграфа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыка́зчыца, ‑ы, ж.

Уст.

1. Жан. да прыказчык (у 1 знач.).

2. Жонка прыказчыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эліпсападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які формай нагадвае эліпс. Жонка сядзела за круглым, эліпсападобным сталом. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)