дваццацігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца дваццаць гадоў. Дваццацігадовая дружба.

2. Узростам у дваццаць гадоў. Дваццацігадовы юнак.

3. Які мае адносіны да дваццацігоддзя (у 2 знач.). Дваццацігадовы юбілей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцідзесяцігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца пяцьдзесят гадоў. Пяцідзесяцігадовы тэрмін.

2. Узростам у пяцьдзесят гадоў. Пяцідзесяцігадовы мужчына. Пяцідзесяцігадовы дуб.

3. Які мае адносіны да пяцідзесяцігоддзя (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стопяцідзесяціго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу ў сто пяцьдзесят гадоў. Мінулае стопяцідзесяцігоддзе.

2. Гадавіна чаго‑н., што адбылося ці пачалося сто пяцьдзесят гадоў таму назад. Стопяцідзесяцігоддзе заснавання горада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасціго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу, тэрмін у шэсць гадоў. Апошняе шасцігоддзе.

2. Гадавіна якой‑н. падзеі, што была шэсць гадоў назад. Шасцігоддзе пераходу на новыя метады працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ізма́лку ’змалку, з малых гадоў’ (Бяльк.). Гл. змалку, і‑ пратэтычнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

васьмідзеся́тнік, ‑а, м.

Дзеяч 80‑х гадоў 19 ст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дваццаціго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу ў дваццаць гадоў. Мінулае дваццацігоддзе.

2. Гадавіна чаго‑н., што адбылося ці пачалося дваццаць гадоў таму назад. Адзначыць дваццацігоддзе з пачатку працоўнай дзейнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Падшпа́рак іран. ’хлапчук 12–16 гадоў, падлетак’ (Сцяшк.). Да шпарыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

се́дала, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Жэрдка або некалькі жэрдак у куратніку, на якія садзяцца ноччу куры; курасадня.

2. перан. Месца, дзе чалавек пражыў многа гадоў; абжыты куток.

Пакінуць роднае с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спо́ўніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніцца; зак.

1. Здзейсніцца, ажыццявіцца.

Яго мара споўнілася.

2. Пра час, дасягненне якога-н. узросту.

Споўнілася 70 гадоў з дня нараджэння вучонага.

|| незак. спаўня́цца, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)