падво́чны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца пад вокам, ніжэй вока. Падвочныя мяшкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запарушы́ць, ‑рушу, ‑рушыш, ‑рушыць; зак., што.
1. Пашкодзіць чым‑н., папаўшым у сярэдзіну. Запарушыць вока. Запарушыць вушы.
2. Прысыпаць, зацерушыць. Снег паспеў запарушыць .. галлё. Лынькоў.
•••
Вока не запарушыць каму — пра ціхага, няшкоднага, бяскрыўднага чалавека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фасе́тачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да фасета, фасеткі. Фасетачнае вока.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ра́давацца несов. ра́доваться; ликова́ть;
◊ сэ́рца ра́дуецца — се́рдце ра́дуется;
во́ка ра́дуецца — глаз ра́дуется
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запарушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак., што.
1. Забрудзіць, пашкодзіць чым-н., што трапіла ў сярэдзіну.
З. вушы.
2. Прысыпаць, зацерушыць.
Снег запарушыў зямлю.
◊
Вока не запарушыць каму (разм.) — пра ціхага, бяскрыўднага чалавека.
|| незак. запару́шваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карасёвый и кара́сий карасёвы;
карасёвая уха́ карасёвая ю́шка;
кара́сий глаз карасёвае во́ка;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ачко́, очко́ ’ляток у калодзе для пчол’ (КСТ), ’ячэйка ў сетцы’ (КСТ), ’адзінка ўліку ў розных гульнях’, картачная гульня’ (БРС), укр. очко, вочко, рус. очко, польск. oczko. Памяншальная форма ад око ’вока’, з якім асацыіраваліся дзірачкі ці кропкі на розных прадметах; страта сувязі з ’вока’, акрамя пераноснага ўжывання, звязана з фармальным разыходжаннем (змена націску, параўн. сучаснае во́чка памяншальнае да во́ка ў большасці беларускіх гаворак, гл. ачкаты і інш.), параўн. Булахоўскі, Труды ИРЯ 1, 1949, 153.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ба́нькі ’вочы’ (Нас.). Укр. ба́ньки ’выпучаныя вочы’, ба́нька ’бялок вока; крышталік вока’, банька́тий ’з выпучанымі вачыма’, банька́ч ’тс’. У рус. мове ба́нька ’вочы’ толькі ў зах. і паўд. гаворках. Бясспрэчна, ад ба́нька шкляная пасудзіна; бурбалка, пузыр і г. д.’ (так ужо меркаваў Даль).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дагле́джанасць, ‑і, ж.
Уласцівасць дагледжанага. Новыя будынкі жывёлагадоўчай фермы радуюць вока сваёй дагледжанасцю. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акуля́р, ‑а, м.
Шкло ў аптычнай прыладзе, якое накіравана да вока назіральніка. Акуляр перыскопа.
[Ад лац. ocularus — вочны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)