Verbum

Пучкоў Герман Фёдаравіч

т. 13, с. 136

Фішэр Эміль Герман

т. 16, с. 420

Фрыд Альфрэд Герман

т. 16, с. 483

Цітоў Герман Сцяпанавіч

т. 17, с. 120

Шышкін Герман Віктаравіч

т. 18, кн. 1, с. 23

Герман Ізраіль Рыгоравіч

т. 18, кн. 1, с. 371

Гольдблат Герман Восіпавіч

т. 18, кн. 1, с. 372

Ко́льбе Адольф Вільгельм Герман

т. 8, с. 392

А́БІХ (Abich) Вільгельм Герман

(Герман Вільгельмавіч; 11.12.1806, Берлін — 1.7.1886),

геолаг. Акад. (1853), ганаровы чл. (1866) Пецярбургскай АН. Праф. Дэрпцкага (г. Тарту) ун-та. У 1841—76 працаваў у Расіі. Вывучаў ледавікі, геал. будову, карысныя выкапні, землетрасенні Каўказа і Ірана. Адзін з першых звярнуў увагу на хімізм горных парод і значэнне палявых шпатаў у складзе вывергнутых парод.

т. 1, с. 23

ГЕС Герман Іванавіч

(7.8.1802, г. Жэнева, Швейцарыя — 12.12.1850),

рускі хімік, адзін з заснавальнікаў тэрмахіміі. Акад. Пецярб. АН (1830). Скончыў Дэрпцкі ун-т (1825). З 1830 праф. Пецярб. тэхнал. ін-та, у 1832—49 — Пецярб. горнага ін-та. Адкрыў асн. закон тэрмахіміі (гл. Геса закон), некалькі новых мінералаў (у яго гонар тэлурыд серабра названы гесітам), цукровую к-ту (1837). Даследаваў каталітычныя здольнасці плаціны, састаў каўказскай нафты.

Літ.:

Соловьев Ю.И. Герман Иванович Гесс. М., 1962.

т. 5, с. 204