Verbum

АКУСТЫ́ЧНЫЯ ХВА́ЛІ,

пругкія ўзбурэнні, якія распаўсюджваюцца ў цвёрдым, вадкім і газападобным асяроддзях. Дыяпазон частот ад самых нізкіх (умоўна ад 0 Гц) да гранічна высокіх (10​¹²—10​¹³ Гц). Вылучаюць інфрагук (да 16 Гц), гук (ад 16 да 2·10​⁴ Гц), ультрагук (ад 2·10​⁴ да 10​⁹ Гц) і гіпергук (ад 10​⁹ да 10​¹³ Гц). Выкарыстоўваюцца ў акустаэлектроніцы, дэфектаскапіі, гідралакацыі, сейсмалогіі і інш. Гл. таксама Пругкія хвалі.

т. 1, с. 219

ВЕТРАВЫ́Я ХВА́ЛІ,

складаныя ваганні вады на паверхні вадаёмаў, якія выклікаюцца ветрам. Назіраюцца ў верхнім слоі вады да глыб. ў сярэднім 50—60 м. Памеры ветраных хваль залежаць ад скорасці і даўжыні разгону ветру, працягласці яго ўздзеяння на водную паверхню, памераў воднай прасторы і глыбіні вадаёма. У глыбакаводных частках мораў вышыня ветраных хваль можа дасягаць 10 м і больш, у акіянах — ад 13—18 да 25 м, скорасць распаўсюджання да 14—15 м/с. На вадаёмах Беларусі вышыня хваль звычайна 0,25—0,5 м, максімальная да 1,5 м.

т. 4, с. 129

дэ Бройля хвалі

т. 6, с. 321

ко́мптанаўская даўжыня́ хва́лі

т. 8, с. 399

лямпа адваротнай хвалі

т. 9, с. 423

лямпа бягучай хвалі

т. 9, с. 423

паверхневыя акустычныя хвалі

т. 11, с. 465

хвалі дэ Бройля

т. 16, с. 570

хвалі на паверхні вадкасці

т. 16, с. 570