Verbum

bondholder

[ˈbɑ:ndhoʊldər]

n.

трыма́льнік абліга́цыяў, бо́наў

bondmaid

[ˈbɑ:ndmeɪd]

n.

няво́льніца f.; прыго́ньніца f.

bond(s)man

[ˈbɑ:ndmən]

n., pl. -men

1) няво́льнік -а m.

2) прыго́нны -ага m.

bonds

а) пу́ты pl.; ланцугі́; кайданы́, ако́вы pl. only.

б) вастро́г -у m., зьняво́леньне n.

bone

[boʊn]

1.

n.

1) косьць f

2) слано́вая косьць, кіто́вы вус

3) прадме́т з ко́сьці, слано́вае ко́сьці, кіто́вага ву́са

2.

v.t.

1) выма́ць ко́сьці (зь мя́са ці ры́бы)

2) ужыва́ць ко́сткі (ў гарсэ́це)

3.

v.i., Sl.

мо́цна вучы́цца, зубры́ць

to bone up on algebra — зубры́ць а́льгебру; до́бра апанава́ць а́льгебру

•

- feel in one’s bones

- have a bone to pick

- near the bone

- throw a bone

- to the bone

bone china

парцаля́на f.

bone of contention

прычы́на сва́ркі, разла́ду; я́блык разла́ду

bone powder

касьцяна́я мука́ (для ўгнае́ньня)

bone-dry

[ˈboʊndraɪ]

adj.

ве́льмі сухі́

bonehead

[ˈboʊnhed]

n., Sl.

ду́рань -ня m., тупі́ца -ы m. & f.