overrun
[,oʊvərˈrʌn]
v., -ran, -run, -running
1) заглуша́ць (пра зе́льле), апано́ўваць, рабі́ць набе́г (на чужы́ край)
2) разраста́цца
Vines overran the wall — Вінагра́д разро́сься на ўсю́ сьцяну́
3) перадо́ўжваць, перабіра́ць (да́дзены час)
The speaker overran the time set for him — Прамо́ўца перабра́ў да́дзены яму́ час
4) пераліва́цца, цячы́ празь верх
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
crest
[krest]
1.
n.
1) грэ́бень -я m. (у пе́ўня), чубо́к -ка́ m. (у пту́шкі ці жывёліны); гры́ва f.
2) нашы́ўная эмбле́ма, адзна́ка спарто́вае або́ іншае арганіза́цыі
3) плюма́ж шле́ма
4) грэ́бень -я m., ве́рхні кра́й (ле́су, хва́лі, гары́), вяршыня́ f.
2.
v.
1) вянча́ць, уве́нчваць, дасяга́ць вяршы́ні
2) уздыма́цца (пра хва́лі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Schnur
f -, Schnüre
1) вяро́ўка, шнур(о́к), шпага́т, або́рка
2) ні́тка (жэмчугу)
3) горн. про́жылак
◊ nach der ~ — ва ўстано́ўленым пара́дку
nach der ~ lében — жыць ашча́дна
es geht álles nach der ~ — усё ідзе́ як па ма́сле
über die ~ háuen* — разм. хапі́ць це́раз край, не выхо́дзіць з ра́мак (дазволенага)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
soil
I [sɔɪl]
n.
1) гле́ба, зямля́ f., грунт -у m.
A farmer tills the soil — Земляро́б абрабля́е зямлю́
2) край -ю m.; краі́на f.
II [sɔɪl]
1.
v.t.
1) бру́дзіць, пэ́цкаць
He soiled his clean clothes — Ён запэ́цкаў сваю́ чы́стую во́пратку
2) пля́міць
3) Figur. пля́міць, га́ньбіць
to soil the family name — зга́ньбіць імя́ сям’і́
4) мара́льна псава́ць
2.
n.
забру́джанае ме́сца, пля́ма f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
area
[ˈeriə]
n.
1) пло́шча f.
area of a triangle — пло́шча трыку́тніка
2) по́ле дзе́яньня, прасто́ра f., абся́г -у m., сфэ́ра f.; галіна́ f.
the area of physics, chemistry — галіна́ фі́зыкі, хі́міі
3) раён -у m., зо́на, мясцо́васьць, вако́ліца f., край -ю m., абша́р -у m.
residential area — жылы́ раён
4) пляц -у m., пляцо́ўка, дзяля́нка f.
playground area — дзіця́чая пляцо́ўка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
fringe
[frɪndʒ]
1.
n.
1) фрэ́ндзлі pl., аблямо́ўка f., беражо́к -ка́ m.; гры́ўка f., чубо́к -ка́ m. (з валасо́ў)
2) край -ю m.; крыло́ n. (кра́йняя групо́ўка)
on the fringe of the forest — на ўзьле́сьсі, на ўзьле́ску
2.
v.t.
1) абрабля́ць фрэ́ндзлямі
fringed — з фрэ́ндзлямі
2) аблямо́ўваць (ху́стку), абво́дзіць, абкружа́ць
3.
adj.
1) скра́йні
2) дадатко́вы, другара́дны
fringe demands — другара́дныя патрабава́ньні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
list
I [lɪst]
1.
n.
сьпіс, пералі́к -у m.
2.
v.t.
1) рабі́ць сьпіс; запі́саць, зано́сіць у сьпіс, сьпі́сваць, склада́ць пералі́к
2) заліча́ць, прызыва́ць на слу́жбу ў во́йска
3.
v.i.
запі́свацца; прызыва́цца ў во́йска. гл. такса́ма enlist
II [lɪst]
n.
1) край -ю m., беражо́к -ка́ m. (ткані́ны), паласа́ f.
2) баразна́ зро́бленая плужко́м (пры абво́рваньні бурако́ў, бу́льбы)
III [lɪst]
1.
n.
крэн, нахі́л -у m.
2.
v.i.
нахіля́цца, хілі́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
border
[ˈbɔrdər]
1.
n.
1) мяжа́, грані́ца f.
2) край -ю m., dim., краёчак -ка m., бе́раг, бок -у m.; узьбярэ́жжа n.
on the border of a lake — на бе́разе во́зера
3) шляк -а́ m., шлячо́к -ка́ m., dim.; беражо́к -ка́ m.; аблямо́ўка f.
2.
v.t.
1) абрамля́ць, абкружа́ць; аблямо́ўваць, абшыва́ць; абса́джваць
We have bordered our lawn with shrubs — Мы абсадзі́лі наш двор куста́мі
2) абво́дзіць мяжо́ю
•
- border upon
- the border
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
brim
[brɪm]
1.
n.
1) верх -у m. (ку́бка, мі́скі), край -ю m., беражо́к -ку́ m.
to fill to the brim — налі́ць ро́ўна зь беражка́мі, по́ўна да ве́рху
2) палі́ капелюша́
2.
v.i.
быць ро́ўным зь берага́мі
The pond is brimming with water — У са́жалцы вады́ ро́ўна зь берага́мі
brimming with patriotism — перапо́ўнены патрыяты́змам, ве́льмі патрыяты́чны
her eyes brimming with tears — е́йныя во́чы по́ўныя сьлёз
3.
v.t.
наліва́ць да ве́рху, ро́ўна зь беражка́мі
•
- brim over
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
native
[ˈneɪtɪv]
1.
n.
1) ураджэ́нец -ца m., ураджэ́нка f., ро́дам зь яко́й-н. мясцо́васьці
He is a native of Miensk — Ён ро́дам зь Ме́нску
2) мясцо́вы -ага m., мясцо́вая f., тубы́лец-ьца m., тубы́лка f.; абарыге́н -а m.; аўтахто́н -а m., (пра чалаве́ка, жывёліну ці расьлі́ну)
2.
adj.
1) ро́дны
one’s native land — свой ро́дны край
one’s native language — свая́ ро́дная мо́ва
2) прыро́джаны (пра здо́льнасьці, та́лент)
native courtesy — прыро́джаная ве́тлівасьць
3) аўтахто́нны (пра культу́ру, звы́чаі)
4) чы́сты, самаро́дны
native ore — самаро́дак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)