Verbum

адысці́

1. (пакінуць) sich zurückziehen*, wéggehen* vi (s);

2. (пра цягнік і г. д.) ábfahren* vi (s);

3. (адхіліцца) ábkommen* vi (s), ábweichen* vi (s) (ад чаго-н. von D);

4. (парваць сувязь) sich entfrémden (ад каго-н., чаго-н. D); sich ábwenden* (von D);

5. (адваліцца) ábgehen* vi (s), ábfallen* vi (s); sich áblösen;

6. (скончыцца, мінуць) vorübergehen* vi (s), zu Énde sein;

7. (ажыць, адтаць) wíeder zu sich kómmen*, wíeder áufleben; wíeder warm wérden;

8. (перайсці ва ўласнасць каму-н.) j-s Éigentum wérden

пада́ць​^II réichen vt;

пада́ць руку́ die Hand réichen [geben*];

пада́ць каму-н. паліто́ j-m in den Mántel hélfen*;

пада́ць на стол áuftragen* vt; servíeren [-´vi:-] vt;

2. (заяву і г. д.) éinreichen vt;

пада́ць ска́ргу éine Beschwérde éinlegen;

пада́ць зая́ўку éinen Ántrag stéllen;

пада́ць ра́парт Méldung erstátten;

3. спарт. (мяч) ángeben* vt; ánstoßen* vt (першая падача); zúgeben* vt, zúspielen vt;

пада́ць го́лас éinen Laut von sich gében*;

пада́ць кама́нду ein Kommándo gében* [ertéilen];

пада́ць ду́мку éinen Gedánken éingeben*;

не пада́ць вы́гляду разм. sich (D) etw. nicht ánmerken lássen*

пазы́ка ж. фін., камерц. Ánleihe f -, -n, Dárlehen n -s, -, Dárleihe f -, -n;

беспрацэ́нтная пазы́ка zínslose Ánleihe;

доўгатэрміно́вая пазы́ка lángfristige Ánleihe;

кароткатэрміно́вая пазы́ка kúrzfristige Ánleihe;

працэ́нтная пазы́ка verzínsliche Anleihe; Dárlehen n -s, - (субсідыя);

тэрміно́вая пазы́ка befrístete Ánleihe;

уну́траная пазы́ка Ínlandsanleihe f;

пазы́ка пад ні́зкія працэ́нты Dárlehen zu níedrigem Zínssatz;

вы́пусціць пазы́ку éine Ánleihe heráusgeben*;

аб’яві́ць падпі́ску на пазы́ку éine Ánleihe zur Zéichnung áuflegen;

падпіса́цца на пазы́ку éine Ánleihe zéichnen;

вы́пуск пазы́кі die Áuflage der Ánleihe;

даць каму-н. пазы́ку j-m éine Ánleihe gewähren;

узя́ць у каго-н. пазы́ку bei j-m éine Ánleihe máchen;

служы́ць

1. díenen vi; éine Stélle háben (быць на службе);

служы́ць у а́рміі beim Militär díenen;

служы́ць каму-н. j-m (D) díenen; in j-s Dienst stehen*;

служы́ць для чаго-н. zu etw. (D) díenen [gut sein], díenlich sein, ángetan sein, táugen vi; zu etw. (D) gebráucht wérden;

служы́ць кім-н., чым-н. als j-d [etw.] (n) díenen;

служы́ць пры́кладам als Béispiel díenen;

служы́ць зачэ́пкай als Vórwand díenen;

2. царк. den Góttesdienst (áb)halten*; éine Mésse zelebríeren, die Mésse lesen* (у каталіцкай царкве);

3. (пра сабаку) Männchen máchen;

◊

чым магу́ служы́ць? womít kann ich díenen?

зака́з м. Bestéllung f -, -en, Áuftrag m -(e)s, -träge;

папярэ́дні зака́з Vórbestellung f;

індывідуа́льны зака́з Éinzelauftrag m;

дава́ць зака́з каму-н. bei j-m Bestéllungen áufgeben*, j-m Áufträge ertéilen;

атрыма́ць зака́з éinen Áuftrag [éine Bestéllung] bekómmen*;

прыня́ць зака́з éinen Áuftrag übernéhmen* [entgégennehmen*, ánnehmen*];

вы́канаць зака́з éinen Áuftrag áusführen [erlédigen];

адмо́віцца ад зака́зу den Áuftrag storníeren;

паступле́нне зака́заў Áuftragseingänge pl;

аддзе́л зака́заў Bestéllabteilung f -, -en;

на зака́з auf Bestéllung;

пашы́ты на зака́з касцю́м Máßanzug m -es, -züge;

па індывідуа́льных зака́зах nach Kúndenwünschen;

зака́з на паку́пку або́ про́даж кашто́ўных папе́раў фін. Áuftrag über Éinkauf óder Verkáuf der Wértpapiere