Verbum

invalid

I [ˈɪnvələd]

1.

n.

1) хво́ры -ага m.

2) кале́ка -і m., інвалі́д -а m.

2.

adj.

1) слабы́ й хво́ры, нездаро́вы, непрацаздо́льны

2) інвалі́дны

3.

v.t.

1) кале́чыць, рабі́ць кале́кам

2) прызнава́ць нязда́тным, непрыго́дным да вайско́вае слу́жбы

4.

v.i.

кале́чыцца, станаві́цца інвалі́дам

II [ɪnˈvælɪd]

adj.

нява́жны, які́ ня ма́е зако́ннае сі́лы (біле́т, дакумэ́нт)

invalidate

[ɪnˈvælɪdeɪt]

v.t.

пазбаўля́ць зако́ннае сі́лы, анулява́ць; уневажня́ць

invalidation

[ɪn,vælɪˈdeɪʃən]

n.

анулява́ньне, скасава́ньне n.

invalidity

[,ɪnvəˈlɪdəti]

n.

нява́жнасьць, бязва́ртаснасьць f.

invaluable

[ɪnˈvæljuəbəl]

adj.

неацэ́нны; ве́льмі кашто́ўны або́ дарагі́

invariable

[ɪnˈveriəbəl]

1.

adj.

нязьме́нны, нязьме́нлівы, ста́лы

2.

n. Math.

канста́нта f.

invariant

[ɪnˈveriənt]

n. Math.

інварыя́нт -у m., нязьме́ная велічыня́

invasion

[ɪnˈveɪʒən]

n.

1) напа́д -у m., нашэ́сьце n.

2) зама́х -у m. (на правы́); парушэ́ньне (право́ў або́ спако́ю)

invective

[ɪnˈvektɪv]

n.

1) во́стрыя напа́дкі, ла́янка f.

2) інвэкты́ва f.

inveigh

[ɪnˈveɪ]

v.i.

во́стра крытыкава́ць; га́ніць, ла́яць