Verbum

ruin

[ˈru:ɪn]

1.

n.

1) разва́ліна f., руі́ны pl.

The ruins of an ancient castle — Руіны старажы́тнага за́мку

2) згу́ба, загу́ба, пагі́бель f.; упа́дак -ку, заняпа́д -у m.

His enemies planned the duke’s ruin — Во́рагі кня́зя планава́лі яму́ загу́бу

Drinking was his ruin — П’я́нства было́ яго́най згу́бай

3) руі́на f.

The house had gone to ruin — Дом дайшо́ў да ста́ну руі́ны

4) банкру́цтва n.

2.

v.t.

1) даво́дзіць да руі́ны, руйнава́ць; разбура́ць; глумі́ць

2) даво́дзіць да гале́чы, да банкру́цтва

3.

v.i.

руйнава́цца, банкрутава́ць

ruination

[,ru:ɪˈneɪʃən]

n.

зруйнава́ньне, зьнішчэ́ньне, разбурэ́ньне n.; давядзе́ньне да гале́чы

ruinous

[ˈru:ɪnəs]

adj.

1) згу́бны; зьнішча́льны, разбура́льны

2) зруйнава́ны, разва́лены, разбу́раны

rule

[ru:l]

1.

n.

1) пра́віла n.

rules of the game — пра́вілы гульні́

the rules of the road — пра́вілы даро́жнага ру́ху

2) пастано́ва су́ду

3) стату́т -у m.

4) ула́да f., кірава́ньне n.

in a democracy the people have the rule — У дэмакра́тыі кіру́е наро́д

5) ліне́йка f. (для ме́раньня)

2.

v.i.

1) устанаўля́ць пра́віла

2) выраша́ць, пастанаўля́ць

The judge ruled against them — Судзьдзя́ вы́рашыў супро́ць іх

3) кірава́ць, валада́рыць, панава́ць, мець ула́ду

4) ліне́іць, разьліне́йваць

•

- as a rule

- rule out

rule out

выключа́ць

ruler

[ˈru:lər]

n.

1) улада́р, валада́р -а́ m., кіраўні́к дзяржа́вы

2) ліне́йка f.

ruling

[ˈru:lɪŋ]

1.

n.

1) пастано́ва су́ду, судо́вая пастано́ва

2) ліне́йкі (на папе́ры)

2.

adj.

1) які́ ма́е ўла́ду, кіру́е дзяржа́вай, кіру́ючы

2) які́ пераважа́е, перава́жны; найбо́льш пашы́раны

rum

I [rʌm]

n.

ром -у m.

II [rʌm]

adj. Sl.

дзіўны́, дзівакава́ты, дзіва́цкі

Rumanian

гл. Romanian

rumble

[ˈrʌmbəl]

1.

v.i.

1) груката́ць, грукаце́ць, туркаце́ць, тарахце́ць

2) бурчэ́ць, вурчэ́ць

2.

n.

1) гру́кат -у m., грукатня́ f.

2) бурчэ́ньне n.