Verbum

imputation

[,ɪmpjəˈteɪʃən]

n.

1) ста́ўленьне ў віну́

2) за́кід -у m.; абвінава́чаньне ў чым-н.

impute

[ɪmˈpju:t]

v.t.

ста́віць у віну́, абвінава́чваць, вінава́ціць

in

[ɪn]

1.

prep.

1) у, на (пры азначэ́ньні ме́сца)

а) на пыта́ньне “дзе?”

in Belarus — у Белару́сі

in the street — на ву́ліцы

б) на пыта́ньне “куды́?”

Go in the house — Ідзі́ ў ха́ту

в) на пыта́ньне “у чым?”

in hot water — у пераплёце, у цяжкі́м стано́вішчы

2) у, за (пры азначэ́ньні ча́су)

in March — у сакавіку́

in a week — праз ты́дзень

in two hours — празь дзьве гадзі́ны

in the morning (evening) — ура́ньні, зра́нку (уве́чары, уве́чар)

3) з

a dress in silk — суке́нка з шо́ўку

one in a hundred — адзі́н з со́тні

4) у ча́се, падча́с, калі́

in crossing the street — падча́с перахо́ду ву́ліцы

2.

n. ins

лю́дзі на ва́жных паса́дах, пры ўла́дзе

•

- come in

- in memory

- ins and outs

- stay in

- We are in for a storm

- Count me in

in a birthday suit

го́лы, як ма́ма нарадзі́ла

in a blink

во́бміргам

in a body

усе́, як адзі́н, пагало́ўна

in a box

informal

у цяжкі́м стано́вішчы

in a breeze

informal

лёгка, без нату́гі

in a family way, in the family way

у цяжку́, цяжа́рная

in a manner of speaking

так сказа́ўшы, іна́кш ка́жучы