Verbum

vórsetzen

vt

1) падава́ць (на стол)

2) ста́віць на чале́, прызнача́ць кіраўніко́м

3) ста́віць спе́раду

4) разм. падста́віць

er wúrde dabéi vórgesetzt — пры гэ́тым яго́ падста́вілі

gléichstellen

аддз.

1.

vt (mit D) раўня́ць, ста́віць наро́ўні (каго-н., што-н. з кім-н., чым-н.)

2.

(sich) ста́віць сябе́ наро́ўні [на адну́ до́шку] з кім-н.

verdénken

* vt (j-m) ста́віць у віну́ (каму-н. што-н.), вінава́ціць

Problém

n -s, -s прабле́ма, пыта́нне

ein ~ áufrollen — ста́віць прабле́му, падыма́ць [ста́віць] пыта́нне

stéllen

1.

vt

1) ста́віць (што-н. куды-н.)

2) ста́віць, устана́ўліваць

die Uhr ~ — ста́віць гадзі́ннік

3) падава́ць; прыво́дзіць; прадстаўля́ць

zur Verfügung ~ — дава́ць [прадстаўля́ць] у распараджэ́нне

in Áussucht ~ — абнадзе́йваць

4) ста́віць, выстаўля́ць

éine Fráge ~ — зада́ць [паста́віць] пыта́нне

ein Gesúch ~ — пада́ць зацву

5) ста́віць, падвярга́ць

in Fráge ~ — ста́віць пад пыта́нне

etw. in Zwéifel ~ — ста́віць што-н. пад сумне́нне

2.

(sich)

1) стаць, станаві́цца

sich auf éigene Füße ~ — стаць на но́гі [самасто́йным]

2) устанаві́цца (пра цэны)

3) з’яві́цца (па выкліку)

sich dem Gerícht ~ — з’яві́цца ў суд

4) (zu D) адно́сіцца, ста́віцца (да чаго-н.)

wie stellst du dich dazú? — як ты да гэ́тага адно́сішся [ста́вішся]?

5) прыкі́двацца, прытвара́цца (хворым, дурным і г.д.)

áufsetzen

1.

vt

1) наса́джваць; насо́ўваць; надзява́ць (капялюш)

2) ста́віць

das Éssen ~ — ста́віць (на пліту́) стра́ву

3) скла́дваць (пратакол)

4) пасадзі́ць (самалёт)

2.

(sich) садзі́цца, прыпадня́цца [прыўзня́цца]

(у пасцелі)