Verbum

hill

n.

1) го́рка f., узго́рак -ку m.; узвы́шша n.

2) капе́ц -ца́ m., ку́ча f. (як мура́шнік і пад.)

v.t.

1) насыпа́ць ку́чу, капе́ц

2) аку́чваць, абганя́ць; абсыпа́ць (бу́льбу), абко́пваць (дрэ́вы)

hilling plants — аку́чваньне, абганя́ньне (расьлі́наў)

hilliness

n.

узго́рыстасьць, паго́ркавасьць f.

hillock

n.

паго́рак -ка, узго́рачак -ка m., го́рка f.

hillside

n.

схіл узго́рку

hilly

adj.

узго́ркавы, узго́рысты

hilt

n.

ру́чка хало́днай збро́і або́ прыла́ды, эфэ́с -а m.

•

- up to the hilt

him

pron.

уско́сны склон ад he; яго́; яму́; ім

Take him home — Завядзі́ яго́ дамо́ў

Give it to him — Дай гэ́та яму́

with him — зь ім

himself

pron.

1) (emph.) сам

He himself did it — Ён сам гэ́та зрабі́ў

2) (refl.) сябе́, -ся, сабе́

He hurt himself — Ён вы́цяўся

hind

hinder, hindmost or hindermost, adj.

за́дні

hind leg — за́дняя нага́

n., pl. hinds or (coll.) hind

лань f.

hinder

v.t.

1) затры́мваць

He was hindered by rain — Яго́ затрыма́ў дождж

2) заміна́ць, перашкаджа́ць, не дазваля́ць

adj.

за́дні