Verbum

няме́цкі deutsch;

няме́цкая мо́ва die déutsche Spráche, das Déutsche (sub);

выкла́дчык няме́цкай мо́вы Déutschlehrer m -s, -

чарто́ўскі прысл. кніжн. (запазычанне з рускай мовы) verdámmt, verflúcht, vertéufelt;

чарто́ўскі ця́жка (es ist) verdámmt [verflúcht, vertéufelt] schwer

бле́днасць ж.

1. Blässe f -;

2. (пра стыль мовы і да т. п.) Fárblosigkeit f -, Tróckenheit f -

звя́знасць ж. (мовы, аповеду і г. д.) Bündigkeit f -, Zusámmenhang m -(e)s; Fólgerichtigkeit f - (паслядоўнасць думак)

на́вык м.

1. Fértigkeit f -, -en; Geübtheit f -;

на́выкі ву́снай мо́вы Spréchfertigkeit f -, -en;

працо́ўныя на́выкі Árbeits¦erfahrung f -, -en

но́сьбіт Träger m -s, -; Vertréter m -s, - (прадстаўнік);

но́сьбіт інфарма́цыі камп. Dátenträger m -s, -;

но́сьбіт мо́вы Múttersprachler m -s, -

граматы́чны grammátisch, grammatikálisch;

граматы́чны лад мо́вы лінгв. der grammátische [grammatikálische] Áufbau der Spráche;

граматы́чная памы́лка grammátischer Féhler;

граматы́чнае пра́віла grammátische [grammatikálische] Régel