д. ф. н. (доктар філалагічных / філасофскіх навук) (habilitierter) Doktor der Philologie, (habilitierter) Doktor der Philosophie (Dr. phil. habil.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

д. ф.-м. н. (доктар фізіка-матэматычных навук) (habilitierter) Doktor der physischen und mathematischen Wissenschaften (≅ Dr. sc. nat. habil.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Dóktor

m -s, -tóren

1) до́ктар (вучоная ступень прыблізна адпавядае ступені кандыдата навук)

2) до́ктар (у медыцыне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éhrenhalber

Dóktor ~, Dóktor honóris cáusa — асо́ба, яка́я атрыма́ла вучо́ную ступе́нь до́ктара без абаро́ны дысерта́цыі, ганаро́вы до́ктар наву́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дысерта́цыя ж Dissertatión f -, -en; Dissertatiónsschrift f -, -en;

абарані́ць дысерта́цыю éine Dissertatión vertéidigen; promovíeren [-´vi:-] vi (атрымаць вучоную ступень);

дысерта́цыя на атрыма́нне ступе́ні кандыда́та наву́к Kandidátendissertation f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кандыда́т м Kandidát m -en, -en; Ánwärter m -s, -;

кандыда́т на паса́ду прэзідэ́нта Präsidéntschaftskandidat m;

вы́ставіць кандыда́там у дэпута́ты als Ábgeordneten nominíeren, als Kandidáten (für die Parlaméntswahlen) áufstellen;

вы́лучыць кандыда́та éinen Kandidáten vórschlagen*;

кандыда́т наву́к Kandidát der Wíssenschaften, Dóktor m -s, -tóren (скар Dr.);

ступе́нь кандыда́та наву́к der wíssenschaftliche Grad éines Kandidáten (у Беларусі); Dóktorgrad m -(e)s, -e (у шэрагу замежных краін);

кандыда́т у майстры́ Spórtler der Méisterklasse; шахм Méisteranwärter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ínhaber

m -s, - улада́льнік, гаспада́р

~ der Dóktorwürde sein — мець ступе́нь до́ктара наву́к

~ des Léhrstuhls — зага́дчык ка́федры

~ von etw. (D) sein — мець што-н., вало́даць чым-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

наву́ка ж

1. Wíssenschaft f -, -en;

дзе́яч наву́кі Wíssenschaftler m -s, -;

гуманіта́рныя наву́кі Géisteswissenschaften pl;

дакла́дная наву́ка exákte Wíssenschaft;

займа́цца якой-н наву́кай éiner Wíssenschaft náchgehen*;

2. разм (навучанне, урок) Léhre f -, -n;

гэ́та табе́ наву́к! das soll dir éine Léhre sein!, lass dir das éine Léhre sein!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

órdentlich

1.

a

1) акура́тны, прысто́йны

2) пастая́нны, ста́лы; шта́тны

ein ~es Mítglied der Akademíe — правадзе́йны член акадэ́міі наву́к

ein ~er Proféssor — ардына́рны [шта́тны] прафе́сар

3) разм. зна́чны, немалы́

ich hábe éinen ~en Húnger — я ве́льмі хачу́ е́сці

2.

adv

1) акура́тна

2) прысто́йна; пара́дкам, ла́дна, даво́лі шмат; до́сыцьтакі́, як след

ich bin ~ müde — я даво́лі- такі́ стамі́ўся

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ступе́нь ж

1. Grad m -(e)s, -e, Stúfe f -, -n;

2. матэм Poténz f -, -en;

узве́сці ў трэ́цюю ступе́нь in die drítte Poténz erhében*;

ко́рань трэ́цяй ступе́ні drítte Wúrzel;

3. (вучоная) wíssenschaftlicher [akadémischer] Grad;

ступе́нь кандыда́та наву́к Dóktorgrad m -(e)s, Dóktorwürde f -;

прысудзі́ць ступе́нь den Grad zúerkennen* [verléihen*];

4. грам:

ступе́ні параўна́ння Stéigerungsstufen pl, Stéigerungsgrade pl;

звыча́йная ступе́нь Pósitiv m -s;

вышэ́йшая ступе́нь Kómparativ m -s;

найвышэ́йшая ступе́нь Súperlativ m -s;

да апо́шняй ступе́ні aufs Äußerste, im höchsten Grad;

у высо́кай ступе́ні in hóhem Grad;

да яко́й ступе́ні? inwiewéit?; bis zu wélchem Grad?;

у пэ́ўнай ступе́ні in gewíssem Grad

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)