Verbum

color

1.

n.

1) ко́лер -у m., адце́ньне n.

2) афарбо́ўка, масьць f. (пра жывёліну)

3) фа́рба f.; фарбава́льнік -а m. (для ткані́ны)

4) ко́лер тва́ру (румя́нец, бле́днасьць)

to lose color — паблядне́ць, пабле́кнуць, зьбяле́ць

5) ко́лер ску́ры

6) каляры́т -у m., жы́васьць f.

2.

v.

1) фарбава́ць, малява́ць

2) Figur. прадстаўля́ць у фальшы́вым сьвятле́, перакру́чваць; афарбо́ўваць (-ца)

•

- change color

- colors

- give color to

- lend color to

- show one’s colors

- the colors

- with flying colors

color film

каляро́вая сту́жка

color-blind

[ˈkʌlərblaɪnd]

adj.

дальтані́чны

colorfast

[ˈkʌlərfæst]

adj.

колератрыва́лы

colorful

[ˈkʌlərfəl]

adj.

1) каляро́вы, ко́лерны

2) маляўні́чы

a colorful description — маляўні́чае апіса́ньне

coloring

[ˈkʌlərɪŋ]

n.

1) афарбо́ўка f.

2) фа́рба f., пігмэ́нт -у m.

colorless

[ˈkʌlərləs]

adj

1) бяско́лерны

2) бляды́, бле́дны

a colorless complexion — бле́дны ко́лер тва́ру

3) неціка́вы

a colorless person — неціка́вы чалаве́к

colors

адзна́ка, во́пратка (арганіза́цыі, па́ртыі)

colour

[ˈkʌlər]

Brit.

гл. color

colt

[koʊlt]

n.

1) жарабя́, асьляня́ n.

2) малады́ недасьве́дчаны чалаве́к, навічо́к -ка́ m.