Verbum

увагну́ць

1. (сагнуць, уціснуць унутр) (hin)éinbiegen* vt;

2. (нагнуць, схіліць плечы, шыю) néigen vt, níederbeugen vt, sénken vt;

увагну́ць галаву́ den Kopf sénken;

3. (з цяжкасцю сагнуць) bíegen* vt, krümmen vt, béugen vt

уста́віць (змясціць унутр, у сярэдзіну чаго-н. паставіць) éinsetzen vt; éinstecken vt;

уста́віць во́кны Fénster éinsetzen;

уста́віць шы́бу éine Schéibe éinsetzen;

уста́віць карці́ну ў ра́му ein Bild ráhmen;

уста́віць зу́бы Zähne éinsetzen;

уста́віць сло́ўца ein Wort (in die Unterháltung) éinflechten [éinfließen] lássen*;

◊

уста́віць каму-н. мазгі́ j-m den Kopf zuréchtrücken [wáschen*]

убіва́ць

1. (заганяць унутр) hinéintreiben* vt;

2. (утрамбаваць) féststampfen аддз. vt; (нагамі тс.) féstterten* аддз. vt;

3. перан. (утлумачваць) klar máchen, verständlich máchen;

◊

убіва́ць у галаву́ што-н. каму-н. j-m etw. éintrichtern; j-m etw. in den Kopf sétzen;

убіва́ць сабе́ ў галаву́ sich (D) etw. in den Kopf sétzen

зае́хаць

1. (унутр чаго-н.) (her)éinfahren* vi (s); hinéinfahren* vi (s);

2. (папасці куды-н.) (hín)geráten* vi (s);

куды́ я зае́хаў [папа́ў]? wo bin ich híngeraten?;

3. (наведаць каго-н.) besúchen vt, áufsuchen vt;

4. (спыніцца дзе-н.) éinkehren vi (s); ábsteigen* vi (s) (да каго-н. bei D, куды-н. in D);

5. (па каго-н., па што-н.) ábholen vt;

я зае́ду па цябе́ ich hole dich ab

у прыназ.

1. (у каго-н.) bei (D);

вучы́цца ў каго-н. bei [von] j-m lérnen;

2. (пры наяўнасці чаго-н.) спалучэнне яго з займ. або наз. перакладаецца: 1) займ. або наз. у N:

у мяне́ ёсць ich hábe;

у мяне́ няма́ ich hábe nicht [kein];

у мяне́ не было́ кні́гі ich hátte kein Buch; 2) займ., або наз. у D:

у яго́ балі́ць галава́ der Kopf tut ihm weh;

у мяне́ ўзні́кла ідэ́я mir kam ein Gedánke;

3. (пры пазбаўленні чаго-н.) спалучэнне яго з дзеясловам «узяць» і г. д. перакладаецца пры дапамозе адпаведнага дзеяслова і займ. або наз. у D);

у дзіця́ці адабра́лі ца́цку man hat dem Kind ein Spíelzeug wéggenommen;

4. (пры абазначэнні кірунку) in (A); nach (D) (перад геаграфічнымі назвамі):

ісці́ ў вёску ins Dorf géhen*;

е́хаць у Берлі́н nach Berlín fahren*;

5. (унутр, унутры чаго-н.) in (D на пыт. «дзе?», A на пыт. «куды?»):

запіса́ць у сшы́так ins Heft schréiben*;

у газе́це in der Zéitung;

6. (пры абазначэнні часу, даты) in (D):

у сту́дзені im Jánuar;

у двана́ццаць гадзі́н разм. um zwölf Uhr;

7. (пры абазначэнні колькасці) in (D):

у пяці́ экземпля́рах in fünf Exempláren;

два разы́ ў дзень разм. zwéimal am Tág(e);

сло́ва ў сло́ва Wort für Wort;

у пача́тку am Ánfang;

у я́касці каго-н. als (N);

у дождж bei [im] Régen;

у знак сябро́ўства als Zéichen der Fréundschaft;

у адкры́тым мо́ры auf óffener See;

біць сябе́ ў гру́дзі sich an die Brust schlágen* [klópfen];

быць у адпачы́нку im [auf] Úrlaub sein