Verbum

перакла́сці

1. (перамясціць) úmlegen vt, ánderswo hínlegen;

2. (адказнасць і г. д.) auf éinen ánderen wälzen [schíeben*];

3. (на другую мову) übersétzen vt; übertrágen* vt; verdólmetschen vt (вусна);

перакла́сці з няме́цкай мовы на белару́скую aus dem Déutschen ins Belarússische übersétzen

сапхну́ць

1. herúnterstoßen* vt, herábstoßen* vt;

сапхну́ць з ме́сца vom Platz rücken;

2. перан. разм. (прымусіць вызваліць пасаду) j-n von séiner Funktión entbínden*;

сапхну́ць віну́ на каго-н. разм. j-m die Schuld in die Schúhe schíeben*;

сапхну́ць адка́знасць за каго-н. разм. die Verántwortung auf j-n ábwälzen [übertrágen*, ábschieben*]

ускла́сці

1. (пакласці на што-н.) (hín)légen vt;

ускла́сці мяшо́к на воз éinen Sack auf den Wágen légen;

2. (урачыста пакласці) níederlegen vt;

ускла́сці вяно́к на магі́лу éinen Kranz am Grab níederlegen;

3. перан. (даручыць) beáuftragen vt (j-n mit D), j-m éinen Áuftrag ertéilen;

ускла́сці адка́знасць на каго-н. j-n verántwortlich máchen, j-m die Verántwortung übertrágen*

не́сці​^I

1. (перамяшчаць) trágen* vt; bríngen* vt (прыносць);

2. перан. (выконваць абавязкі) trágen*;

не́сці адка́знасць die Verántwortung trágen*;

не́сці вайско́вую слу́жбу den Militärdienst ábleisten;

3. (імчаць) jágen vt, tréiben* vt;

ве́цер нясе́ хма́ры der Wind treibt [jagt] die Wólken;

4. безас. разм. (пра холад, пах і г. д.);

ад яго́ нясе́ тытунём er riecht nach Tábak;

◊

не́сці абы-што́ Únsinn réden; fáseln vi

звалі́ць

1. úmwerfen* vt; úmrennen* vt (з ног); zu Bóden wérfen* (на зямлю); fällen vt (дрэва)

2. (у адно месца) zusámmenwerfen* vt, áufhäufen vt;

3. (скінуць) hinábwerfen* vt; ábladen* vt (згрузіць);

4. груб., разм. ábhauen vi (s);

◊

звалі́ць з сябе́ адка́знасць die Verántwortung von sich (D) ábwälzen [ábschieben*];

звалі́ць віну́ на каго-н. j-m die Schuld in die Schúhe schíeben*

ляжа́ць

1. líegen* vi;

кні́гі ляжа́ць на стале́ die Bücher líegen auf dem Tisch;

2. (пра абавязкі, клопат і г. д.) óbliegen [oblíegen]* vi (на кім-н. D);

на мне ляжы́ць кло́пат es óbliegt mir zu sórgen, mir liegt es ob zu sórgen;

на мне ляжы́ць адка́знасць ich tráge die Verántwortung;

ляжа́ць у асно́ве zugrúnde [zu Grúnde] líegen*;

у мяне́ душа́ не ляжы́ць das líegt mir nicht; ich empfínde kéine Zúneigung (да каго-н., да чаго-н. für A)

адка́з м.

1. Ántwort f -, -en; Erwíderung f -, -en, Entgégnung f -, -en (пярэчанне);

стано́ўчы адка́з bejáhende [zúsagende] Ántwort;

адмо́ўны адка́з vernéinende [negatíve [-və], áblehnende] Ántwort;

у адка́з (на што-н.) daraufhín; in Beántwortung (G);

у яго́ на ўсё гато́вы адка́з er hat ímmer [auf álles] éine (pássende) Ántwort (beréit);

2. (водгук, рэакцыя) Wíderhall m -(e)s, Écho n -s, -s, Resonánz f -;

3. (адказнасць) Verántwortung f -;

быць у адка́зе Réde und Ántwort zu stehen háben, verántwortlich sein;

закліка́ць да адка́зу zur Verántwortung [Réchenschaft] zíehen*, zur Réde stéllen;

трыма́ць адка́з sich verántworten; Réchenschaft áblegen