cause

[kɔz]

1.

n.

1) прычы́на f.

2) наго́да f.

a cause for celebration — наго́да для сьвяткава́ньня, падста́ва f.

3) спра́ва f.

common cause — агу́льная спра́ва

4) судо́вая спра́ва, судо́вы працэ́с

2.

v.t.

спрычыня́ць, быць прычы́най, выкліка́ць

to cause joy — ра́даваць, це́шыць

•

- make common cause with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fréuen

1.

vt ра́даваць, це́шыць

das freut mich — гэ́та мяне́ ра́дуе

2.

(sich)

1.

(über a) ра́давацца, це́шыцца (з чаго-н.)

2) (auf A) ра́давацца (чаму-н., што адбудзецца)

das würde mich sehr ~ — я быў бы ве́льмі рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)