Verbum

house

[haʊz]

1.

n., pl. houses [ˈhaʊzɪz]

1) дом -у m., ха́та f.

to keep house — ве́сьці ха́тнюю гаспада́рку

2) пала́та f.

3) тэа́тар -ру m., пу́бліка f.; наве́дваньне n.

The house was jammed — Тэа́тар быў набі́ты бітко́м

We had a good house — Была́ до́брая наве́двальнасьць

to bring down the house, informal – вы́клікаць бу́ру во́плескаў

2.

v.t.

1) прыма́ць або́ дава́ць дом для жыцьця́

2) забясьпе́чваць жытло́м

3) дава́ць прыту́лак

3.

v.i.

жыць, займа́ць жыльлё

•

- house agent

public

[ˈpʌblɪk]

1.

adj.

1) грама́дзкі

public affairs — грама́дзкія спра́вы

2) камуна́льны (які́ адно́сіцца да гарадзко́е гаспада́ркі)

public service — камуна́льныя паслу́гі

3) публі́чны

public library — публі́чная бібліятэ́ка

public lecture — публі́чная ле́кцыя

4) агу́льнаве́дамы; адкры́ты

The fact became public — Факт ста́ўся агу́льнаве́дамым

public protest — адкры́ты пратэ́ст

5) наро́дны, агульнанаро́дны

public ownership — агульнанаро́днае дабро́

2.

n.

лю́дзі pl. (наагу́л), наро́д -у m.; грама́дзкасьць f.; пу́бліка f.

а) to appeal to the public — апэлява́ць да грама́дзкасьці

б) in public — публі́чна, адкры́та; пры людзя́х