erschlíeßen

* vt

1) адкрыва́ць

2) асво́йваць

3) тлума́чыць, раскрыва́ць (напр. значэнне слова)

4) зрабі́ць вы́вад, заключы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vergéssen

* vt

1.

забыва́ць

2.

(sich)

1) забыва́цца, не стры́млівацца

2) забыва́цца (пра слова і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

literal

[ˈlɪtərəl]

adj.

літара́льны, дасло́ўны; про́сты

the literal meaning of a word — літара́льнае значэ́ньне сло́ва

literal and figurative sense — про́сты і перано́сны сэнс

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стро́гі streng; hart (суровы); genáu, strikt (дакладны); herb (пра прыгажосць);

у стро́гім сэ́нсе сло́ва im wáhren [éigentlichen] Sinn des Wórtes;

пад стро́гім сакрэ́там streng gehéim

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Schímpfwort

n -es, -e i -wörter непрысто́йнае [брды́кае] сло́ва, ла́янка

j-n mit ~worten belégen — абла́яць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zúngenspitze

f -, -n ко́нчык языка́

das Wort schwebt mir auf der ~ — сло́ва кру́ціцца ў мяне́ на языку́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скажо́на прысл, скажо́ны entstéllt, verdréht, verzérrt;

скажо́ная карці́на entstélltes Bild, Zérrbild n -(e)s, -bilder;

скажо́не сло́ва verstümmeltes Wort;

скажо́ны ад зло́сці твар wútverzertes [vor Wut verzérrtes] Gesícht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

retract

[rɪˈtrækt]

v.t.

1) уця́гваць, адця́гваць

The cat retracts its claws — Кот уця́гвае свае́ кіпцюры́

2) браць наза́д (сло́ва, абяца́ньне), адмаўля́цца, адрака́цца, адступа́цца ад чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

diminutive

[dɪˈmɪnjətɪv]

1.

adj.

1) малы́, мале́нькі, здрабне́лы

2) памянша́льны

2.

n.

1) мала́я рэч ці асо́ба; мініяту́ра f.

2) Gram. сло́ва ў памянша́льнай фо́рме

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

preface

[ˈprefəs]

1.

n.

прадмо́ва f., усту́п -у m.; усту́пнае сло́ва

2.

v.

1) дава́ць прадмо́ву, пачына́ць прадмо́вай (кні́гу)

2) быць усту́пам да чаго́-н.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)