Spráchfertigkeit

f -, -en дар сло́ва, красамо́ўства

~ besítzen* — 1) свабо́дна размаўля́ць на ро́зных мо́вах, до́бра ве́даць мо́вы; 2) вало́даць да́рам мо́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

definitive

[dɪˈfɪnətɪv]

adj.

1) заклю́чны; канча́льны, канчатко́вы

definitive word — канчатко́вае, апо́шняе сло́ва

2)

а) азнача́льны

б) устано́ўлены, вы́значаны

3) найбо́льш по́ўны або́ вераго́дны

a definitive edition — найбо́льш по́ўнае выда́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

únbesehen, unbeséhen

a без агля́ду, без праве́ркі

er nimmt álles ~ hin — ён усё прыма́е на ве́ру

etw. ~ gláuben — ве́рыць на сло́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

strapazíeren

1.

vt натамля́ць, змо́рваць

ein Wort häufig ~ — разм. ча́ста ўжыва́ць [пастая́нна паўтара́ць] адно́ (і то́е ж) сло́ва

2.

(sich) стамля́цца, змо́рвацца, надрыва́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

secondary

[ˈsekənderi]

1.

adj.

1) пабо́чны, другара́дны

2) неарыгіна́льны; вытво́рны (пра сло́ва)

3) Electr. дру́гасны (пра ток)

2.

n.

1) паднача́лены -ага m.

2) пабо́чны на́ціск

3) памо́чнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

insert

[ɪnˈsɜ:rt]

v.t.

1) устаўля́ць

to insert a letter in a word — уста́віць лі́тару ў сло́ва

2) усо́ўваць, утыка́ць

to insert a key in a lock — усу́нуць ключ у замо́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

acceptation

[,æksepˈteɪʃən]

n.

1) агу́льнапрыня́тае зна́чаньне, ужыва́ньне

it is more important to know the acceptation of a word than its derivation — Важне́й ве́даць зна́чаньне сло́ва, як яго́нае пахо́джаньне

2) ухвале́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Piep

m -s разм.

1) піск; шчэ́бет

er kónnte kéinen ~ mehr ságen — ён не мог бо́лей вы́мавіць ні сло́ва

2) дзіва́цтва, ненарма́льнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zéugnis

n -ses, -se

1) (па)све́дчанне (аб паспяховасці); атэста́т

2) юрыд. паказа́нне (сведак)

~ áblegen — дава́ць паказа́нне, све́дчыць

3) бібл. Сло́ва Бо́жае

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entléhnen

vt запазы́чваць (D, von D – у каго-н.)

díeses Wort ist aus dem Énglischen entléhnt — гэ́тае сло́ва запазы́чана з анге́льскай мо́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)