Verbum

настаўле́нне н.

1. Beléhrung f -, -en;

чыта́ць каму-н. настаўле́нні j-m die Leviten [-´vi:-] lésen*; j-m éine Morálpredigt hálten* (іран.);

2. (інструкцыя) Vórschrift f -, -en; Ánweisung f -, -en; Ánleitung f -, -en; Instruktión f -, -en

яду́н м. разм. іран. гл. ядок

1.яе́

1. займ. асаб. родн. і він. скл., гл. яна́;

2. прыналежны займ. (перад наз.) ihr; (без наз.) der [die, das] ihre, der [die, das] íhrige;

гэ́та яду́н кні́га das ist ihr Buch

трыбу́х м. разм.

1. (страўнік) Mágen m -s, -;

2. іран. (жывот) Bauch m -(e)s, Bäuche; груб. Wanst m -(e)s, Wänste;

3.:

трыбухі́ мн. Éingeweide pl;

◊

трыбу́х ка́жа го́дзе, а во́чы - яшчэ́ man füllt léichter den Bauch als die Áugen

куст м.

1. (расліна) Strauch m -(e)s, Sträucher, Busch m -(e)s, Büsche; Stáude f -, -n;

куст малі́н Hímbeerstrauch m;

2. эк. (аб’яднанне) Ver¦éinigung f -, -en, Verbánd m -es, -bände;

◊

схава́цца ў кусты́ іран. sich (séitwärts) in die Büsche schlágen*

дамаро́слы, дамаро́шчаны

1. (выгадаваны дома) aus éigener Zucht, zu Háuse gezógen [gezüchtet, ángebaut];

2. перан., іран. (невысокай вартасці, просты) (állzu) éinfach, primitív, provinziéll [-vın-]; éinfach;

3. перан. (які навучыўся чаму-н саматугам) Áutodidakt m -en, -en; jémand, der sich im Sélbstunterricht bíldet;

дамаро́слыя ве́ршы selbst gemáchte Gedíchte

сабе́​^II часц. разм. für sich hin, úngezwungen; часцей не перакладаецца:

так сабе́ nicht besónders; so lalá (разм.); mäßig;

як сябе́ адчува́еш? – Нічо́га, так сабе́ Wie geht es dir? – Es geht so, só lalá;

нічо́га сабе́ ся́бар! іран. das ist mir aber ein féiner Freund!

абавя́заны verpflíchtet; часцей перакладаецца формамі дзеясл müssen* і sóllen* (+ inf без zu);

я абавя́заны гэ́та зрабі́ць ich muß es tun;

ты не абавя́заны гэ́тага рабі́ць du sollst es nicht tun;

па-тво́йму [па-ва́шаму], я абавя́заны быў гэ́та цярпе́ць! іран. ich sóllte mir das gefállen lássen!