Verbum

магі́ла ж Grab n -(e)s, Gräber;

бра́цкая магі́ла Mássengrab n;

◊ да (са́май) магі́лы bis über das Grab;

капа́ць каму-н магі́лу gégen j-n Intrígen [Ränke] schmíeden;

стая́ць адно́й наго́й у магі́ле, глядзе́ць у магі́лу, быць на краі́ магі́лы mit éinem Fuß [Bein] im Grábe stehen*, am Rand des Grábes stehen*;

увагна́ць [зве́сці] у магі́лу каго-н j-n ins Grab [an den Rand des Grábes] bríngen*;

ле́гчы ў магі́лу, знайсці́ магі́лу stérben* vi (s)

воўк м Wolf -es, Wölfe;

марскі́ воўк Séebär m -en, -en;

◊ глядзе́ць воўкам разм fínster dréinschauen;

выць воўкам разм ein Klágelied ánstimmen, sich bítter beklágen;

хоць воўкам вый разм das ist zum Héulen;

воўк у аве́чай шку́ры ein Wolf im Scháfspelz;

ваўко́ў бая́цца – у лес не хадзі́ць (nur) wer wagt, gewínnt;

як во́ўка ні кармі́, ён усё ў лес глядзі́ць die Kátze lässt das Máusen nicht;

з ваўка́мі жыць – па во́ўчы выць man muss mit den Wölfen héulen;

воўка но́гі ко́рмяць es sind die Béine, die den Wolf ernähren

ко́рань м

1. Wúrzel f -, -n;

ко́рань зу́ба Záhnwurzel f;

2. матэм Rádix f -, -dizes, Wúrzel f;

пака́зчык ко́раня Wúrzelexponent m -en, -en;

знак ко́раня Wúrzelzeichen n -s, -;

квадра́тны ко́рань Quadrátwurzel f;

здабыва́ць ко́рань die Wúrzel zíehen*, radizíeren vt;

3. грам Wúrzel f;

ко́рань сло́ва Wúrzel des Wórtes;

◊ ко́рань зла [лі́ха] die Wúrzel des Übels;

вырва́ць з ко́ранем mit der Wúrzel áusrotten, mit Stumpf und Stiel áusrotten;

пусці́ць карані́ Wúrzeln schlágen*;

урасці́ караня́мі sich éinwurzeln;

увахо́дзіць сваі́мі караня́мі ў глыбо́кую старажы́тнасць tief im Áltertum wúrzeln;

глядзе́ць у ко́рань (éiner Sáche) auf den Grund géhen* [kommen*];

ко́рань жыцця́ (жэнь-шэнь) Gínseng m -s, -s

во́чы) н Áuge n -s, -n;

раско́сыя во́чы Schlítzaugen pl;

до́брыя [дрэ́нныя, ке́пскія] во́чы (пра зрок) gute [schléchte] Áugen;

◊ няўзбро́еным во́чыам mit blóßem Áuge;

кра́ем во́чыа aus den Áugenwinkeln;

з во́чыа на во́чыа únter vier Áugen;

трапля́ць [трапля́цца] на во́чы únter die Áugen kómmen*;

хоць во́чыа вы́калі es ist stóckdunkel [stóckfinster];

вы́значыць на во́чыа nach Áugenmaß bestímmen;

як во́чыам ахапі́ць sowéit das Áuge reicht;

заплю́шчваць [закрыва́ць] во́чы die Áugen schlíeßen*;

заплю́шчваць во́чы на што-н ein Áuge [béide Áugen] zúdrücken, die Áugen vor etw. (D) verschlíeßen*; fünf geráde sein lássen*;

адкрыва́ць во́чы каму-н на што-н j-m über etw. (A) die Áugen öffnen;

не пака́зваць вачэ́й sich nicht blícken lássen*;

прагле́дзець усе́ во́чы sich die Áugen aus dem Kopf gúcken*;

для адво́ду вачэ́й zum Schein;

ва ўсі́х на вача́х vor aller Áugen;

сказа́ць у во́чы ins Gesícht ságen;

кі́дацца ў во́чы ins Áuge stéchen*;

не ве́рыць сваі́м вача́м séinen Áugen nicht tráuen;

не спуска́ць вачэ́й з каго-н j-n nicht aus den Áugen lassen* [verlíeren*];

◊ глядзе́ць ва ўсе во́чы ganz Áuge sein;

глядзе́ць сме́рці ў во́чы dem Tod ins Áuge scháuen;

у яго́ во́чы вы́лезлі на лоб (ад здзіўлення) ihm fíelen béinahe die Áugen aus dem Kopf; er war éinfach platt (разм);

ісці́ куды́ во́чы павяду́ць der Náse nach gehen*;

прэч з маі́х вачэ́й! geh mir aus den Áugen!