ха́рыусавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да харыуса. Харыусавая ікра. // у знач. наз. ха́рыусавыя, ‑ых. Сямейства рыб падатрада ласосевых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ясты́к, ‑а, м.

Ікра, вынятая з асятровых і часцікавых рыб, разам з плеўкай, якая яе акружае. // Плеўка ад ікры.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rógen

m -s ікра́ (рыбы неапрацаваная)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Мяра́нка ’невялікая яма, запозненая вадой’ (лях., Сл. Брэс.). Да прасл. тегпа (укр. мерена, мерёнька ’жабіна ікра’), якое з уграфін. моў. Параўн. хантыйск. марэн, мансійск. ма°рнэ ’ікра’, ’жабіны малькі’ (ЕСУМ, 3, 440).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

салама́ндравы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да саламандры, належыць ёй. Саламандравая ікра. // у знач. наз. салама́ндравыя, ‑ых. Сямейства хвастатых земнаводных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́мбрыевы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да скумбрыі. Скумбрыевая ікра.

2. у знач. наз. ску́мбрыевыя, ‑ых. Тое, што і макрэлевыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Físchlaich

m -(e)s, -e ікра́ ры́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Físchrogen

m -s, - ікра́ ры́бы (свежая, неапрацаваная)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

карасёвы карасёвый; кара́сий, караси́ный;

~вая ю́шка — карасёвая уха́;

~вая ікра́ — кара́сья (караси́ная) икра́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Laich

m -(e)s, -e ікра́ (рыб, амфібій)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)