Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шчабятаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Спяваць (пра ластавак, шчыглоў і некаторых птушак).

  2. пераноснае значэнне: Гаварыць хутка, безупынна (пра дзяцей, маладых жанчын; размоўнае жартаўлівае).

|| назоўнік: шчэбет і шчабятанне.

шчабятуха назоўнік | жаночы род | размоўнае

  1. Птушка, якая безупынна шчабеча.

    • Ластаўка-ш.
  2. пераноснае значэнне: Пра дзяўчынку, маладую жанчыну, якія няспынна гавораць (размоўнае жартаўлівае).

шчадрэц (шчадроўкі) назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | устарэлае

Звычай адзначаць вечар напярэдадні Новага года, сам гэты вечар і песня, якая спяваецца ў гэты вечар.

|| прыметнік: шчадрэцкі і шчадроўскі.

шчака назоўнік | жаночы род

  1. Бакавая частка твару ад скулы да ніжняй сківіцы.

    • Чырвоныя шчокі.
    • Пацалаваць у шчаку.
  2. Бакавая плоская частка чаго-н. (спецыяльны тэрмін).

    • Ш. сякеры.

|| памяншальная форма: шчочка.

|| прыметнік: шчочны.

  • Шчочная мышца.

шчакасты прыметнік | размоўнае

Які мае тоўстыя, пульхныя шчокі (у 1 знач).

  • Ш. хлопец.

|| назоўнік: шчакастасць.

шчаміць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Сціскаць што-н. паміж чым-н.

  • Перавясла шчэміць руку.

шчанюк назоўнік | мужчынскі род

  1. Тое, што і шчаня.

  2. пераноснае значэнне: Пра маладога, неспрактыкаванага чалавека і як лаянка (размоўнае).

    • Як ты размаўляеш са старэйшымі, ш.!

шчаня (шчанё) назоўнік | ніякі род

Дзіцяня сабакі, а таксама ваўчыцы, лісы і пад., а таксама (размоўнае грубае) пра дзіця.

|| прыметнік: шчанячы.

шчаніцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Раджаць (пра сабаку, ваўчыцу, лісу і некаторых іншых жывёл).

|| закончанае трыванне: ашчаніцца.

|| назоўнік: шчаненне.

шчапаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Адколваць тонкімі слаямі (дрэва).

  • Ш. лучыну.

|| назоўнік: шчапанне.

|| прыметнік: шчапальны.