член назоўнік | мужчынскі род
-
Асоба (а таксама краіна, арганізацыя), якая ўваходзіць у састаў якога-н. саюза, аб’яднання, групы,
таварыства.
- Правадзейны ч. Акадэміі навук.
- Ч. Арганізацыі Аб’яднаных Нацый.
-
Адна з састаўных частак якога-н. цэлага.
- Ч. прапорцыі (спецыяльны тэрмін).
- Ч. сказа.
-
Частка цела (часцей пра канечнасці).
- За час доўгага сядзення ў лодцы ў экскурсантаў анямелі ўсе члены, асабліва ногі.
-
Тое, што і артыкль (спецыяльны тэрмін).
- Азначальны ч. (напр. у нямецкай мове — dеr, dіе, dаs).
|| прыметнік: членскі і членны.
член-карэспандэнт назоўнік | мужчынскі род
Акадэмічнае вучонае званне, ніжэйшае за акадэміка (правадзейнага члена), якое носяць прызнаныя вучоныя або дзеячы
мастацтваў, выбраныя агульным сходам якой-н. акадэміі ў яе састаў без права рашаючага голасу (у адрозненне ад
правадзейных членаў акадэміі).
|| прыметнік: член-карэспандэнцкі.
членараздзельны прыметнік
Выразны, зразумелы, ясны (пра гукі мовы, пра мову).
- Гаварыць членараздзельна (прыслоўе).
|| назоўнік: членараздзельнасць.
членашкодніцтва назоўнік | ніякі род
-
Наўмыснае пашкоджанне якога-н. члена ці органа свайго цела.
-
Прычыненне знявечання каму-н.
|| прыметнік: членашкодніцкі.
членства назоўнік | ніякі род
Удзел у арганізацыі, таварыстве, саюзе і пад. на правах члена (у 1 знач.).
членістаногія назоўнік | ніякі род
Вышэйшы тып беспазваночных жывёл, цела і канечнасці якіх падзелены на сегменты (членікі).
членісты прыметнік
Які складаецца з асобных частак, членікаў.
- Членістыя жывёлы, расліны.
|| назоўнік: членістасць.
чляніцца дзеяслоў | незакончанае трыванне
Дзяліцца на асобныя часткі, члены; расчляняцца.
- Слова членіцца на корань і суфіксы.
|| закончанае трыванне: расчляніцца.
|| назоўнік: чляненне.
чляніць дзеяслоў | незакончанае трыванне
Дзяліць на асобныя часткі, члены; расчляняць.
|| закончанае трыванне: расчляніць.
|| назоўнік: чляненне.